آنتی اکسیدان:

آنتی اکسیدانها به سوخت افزوده می شوند تا با متوقف نمودن واکنش های رادیکالی زنجیره ای زمان القا را افزایش داده و از تشکیل مواد صمغی در اثر اکسیداسیون هیدروکربنها جلوگیری نمایند. انتخاب نوع آنتی اکسیدان و درصد مصرف آن به فاکتورهای مختلفی از جمله شرایط انبارش و ترکیب درصد مواد تشکیل دهنده سوخت وابسته است.

اکتان بوستر:

برای افزایش عدد اکتان بنزین افزودنی های مختلفی ( فلزی، اکسیژن دار و هیدروکربنی) استفاده می شوند. نمونه آشنای افزودنی های فلزی تترا اتیل سرب است که به علت اثرات زیان آوری که برای محیط زیست داشت امروزه استفاده از آن در بسیاری از کشورها از جمله کشور ایران ممنوع گردیده است. افزودنی های جایگزینی که تاکنون معرفی شده اند همگی از تترا اتیل سرب گرانقیمت تر بوده اند و هر یک مشکلات خاص خودشان را داشته اند. مثلا MTBE به سهولت از بنزین جداشده و آبهای سطحی را آلوده می کند. ضمن اینکه حجم مصرف آن نیز بالا (بین 10 تا 15 درصد) است. یا اتانول دارای فراریت بالایی بوده و گرانقیت است، فروسین موجب ایجاد رسوب اکسید آهن در شمعک موتور می شود. «MMT» در مسافتهای زیاد (بیش از 30 هزار کیلومتر) رسوب قرمز رنگ اکسید منگنز بر روی کاتالیست اگزوز تشکیل می دهد. بنابراین برای انتخاب بهترین جایگزین باید فاکتور های مختلفی را لحاظ کرد. اول اینکه ماده جایگزین برای پالایشگاه چه هزینه ای دارد؟ دوم اینکه برای جامعه چه هزینه ای دارد. آلودگی هوا و آسیب به خودرو از هزینه هایی هستند که جامعه متحمل می شود. در میان افزودنی های بنزین در حال حاضر با در نظر گرفتن هزینه هایی که هر یک از این افزودنی ها برای محیط زیست و جامعه و همچنین پالایشگاه دارد، درحال حاضر «MMT» مناسبترین انتخاب می باشد.

آنتی آیسینگ:

افزودنی هایی که به عنوان ضد یخ استفاده می شوند ابزار مناسبی برای جلوگیری از یخ زدن کاربراتور می باشند. استفاده از این افزودنی ها به سوخت هایی مثل بنزین که نقطه جوش پایین و فشار بخار بالایی دارند، به اتومبیل در استارت خوردن راحت تر کمک نموده و موجب صرفه جویی در مصرف سوخت می شوند.

ضد خوردگی:

ضد خوردگی یک ماده شیمیایی است که وقتی به سیالی افزوده می شود، شدت خوردگی فلز یا آلیاژی که سیال در آن جریان دارد یا انبار شده را کاهش می دهد. مواد ضد خوردگی مکانیسمهای مختلفی از جمله تشکیل لایه غیرفعال ساز ، استفاده از ممانعت کننده های آندی یا کاتدی (برای جلوگیری از واکنش اکسایش یا کاهش) و یا زدودن اکسیژن دارند.

رنگ بنزین (سوخت)

برای تشخیص سوختهای مختلف از یکدیگر، همچنین در برخی از کشورها برای تشخیص سوخت های مالیات خورده از مالیات نخورده، رنگهای مخصوصی به سوخت افزوده می شود. معمولاً «دی آزو» ها به عنوان رنگ قرمز و «آنتروکوئینونها» به عنوان رنگهای سبز و آبی به سوخت افزوده می شوند. امروزه به علت مسائل فنی و زیست محیطی استفاده از رنگهای به فرم مایع به استفاده از رنگهای پودری ترجیح داده می شود.

مطلب فوق را در شبکه های اجتماعی زیر با دوستانتان به اشتراک بگذارید