از آن جایی که اکثر ذرات دارای بار منفی هستند، ممکن است تصور شود شوینده های آنیونی بهترین انواع پایدارکننده ها باشند. چنین شوینده هایی دارای وزن مولکولی بالا و پندین گروه یونی هستند؛ امروزه این محصولات با نام شوینده های پلیمری شناخته می شوند. گروه های یونی چندتایی، تعدادی از اهداف را پوشش می دهند. آن ها می توانند عمل جذب را انجام داده و در عین حال یک سد الکتریکی با ذرات بار مخالف ایجاد کنند. همچنین می توانند با ایجاد ممانعت فضایی، از به هم پیوستگی ذرات و انعقاد جلوگیری نمایند. مثال هایی از ترکیبات دیسپرس کننده عبارتند از نفتالین سولفوناتهای کندانس شده با فرمالدهید و پلی اکریلیک اسیدهای دارای وزن مولکولی کم.