دی اکسید تیتانیوم در محصولات آرایشی بهداشتی

این اکسید میکرونیزه به فرمهای روتیل (rutile) ، آناتاسی (anatase) لوزالوجهی (Brookite) موجود است که مرغوب ترین نوع آن فرم روتیل در حالت سوزنی (aciculor) است . حضور فرم آناتاسی باعث خاکستری شدن TiO2 در حضور UV خواهد شد در ضمن پایداری شیمیایی فرم روتیل بالاتر است.
در عوض ضریب شکست (Refractive index) فرم روتیل بالاتر است و به کارگیری آن در فرمولاسیون مشکل تر است. اندازه ذره و ضریب شکست دو پارامتر مهم است که باید در مورد این مواد کنترل شود. اندازه ذره حدوده 50nm ، مقدار بهینه است زیرا در اندازه های بزرگتر از این مقدار تضعیف پیک (peak attenuation) به طرف نور مرئی میل کرده به آن معنا که تابش های بی خطر با طول موجهای نزدیک نور مرئی را تضعیف می کند و به این جهت نه تنها از نفوذ اشعات مضر به پوست جلوگیری نمی کند، بلکه با انعکاس نورهای مرئی باعث سفیدک زدن روی پوست (whitening) می شود.
اندازه ذرات کوچکتر از این حد نیز تضعیف پیک را به سمت UVC میل می دهد (یعنی محدوده ای که توسط لایه ازن جذب می شود) ولذا نه تنها باعث ناتوانی فراورده در جلوگیری از نفوذ اشعات UVA و UVB می شود، بلکه باعث کلوخه شدن (aggregation) و ناپایداری فراورده می شوند، اندازه ذرات بسیار کوچک حتی ممکن است به داخل پوست نفوذ کنند.
هر چه ضریب شکست یک ماده بزرگتر باشد استتار آن در فرمولاسیون مشکل تر است مثلا" TiO2 نسبت به ZnO ضریب شکست بالاتری دارد لذا مشکل تر در فرمولاسیون مستتر می شود.

مطلب فوق را در شبکه های اجتماعی زیر با دوستانتان به اشتراک بگذارید