ویژگی های فیزیکی شیمیایی = Physicochemical specifications فیزیکوشیمیایی

Physicochemical specifications = ویژگی های فیزیکی و شیمیایی، خصوصیات فیزیکوشیمیایی

در واکنش قهوه ای شدن میلارد، گروه آمینی اسیدهای آمینه، پپتیدها یا پروتئین ها با گروه هیدروکسیل گلیکوزیدی این قند واکنش می دهد. دی هیدروکسی استون در این واکنش می تواند یک قند سه کربنی در نظر گرفته شود که با گروه های آمینی آزاد موجود در آمینواسیدها، پپتیدها و پروتئین های کراتین پوست واکنش داده و محصولات و کروموفورهایی که به آن ها ملانوئیدین گفته می شود، تشکیل دهد. ملانوئیدین ها ویژگی های فیزیکوشیمیایی مشابه با ملانین طبیعی دارند.

در بسیاری از فیلم های نازکف فشار در دیواره ها بیش از فشار در محل های اتصال ضخیمی است که جریانی از مایع را از سمت دیواره های نازک به سمت محل اتصال روانه می کنند. اگر این کشش و جریان ادامه یابد، دیواره ها شروع به جمع شدن و چروک خوردن کرده و در نهایت کف فرو می ریزد. اگر از این جریان به سمت اتصالات بین کف ها جلوگیری شود، کف پایدار خواهد بود مگر اینکه یک گسیختگی به وسیله یک عامل مکانیکی یا فیزیکوشیمیایی در آن ایجاد شود؛ مانند یک عامل ضد کف.

ترجمه: تمایل به استفاده از محصولات برنزه کننده، همزمان با افزایش آگاهی مردم از خطرات ناشی از مواجهه با پرتوهای فرابنفش افزایش یافت و به این ترتیب فرآورده های برنزه کننده مصنوعی وارد بازار شد. فرمولاسیون محصولات برنزه کننده بدون آفتاب یا اتوبرنزه کننده ها امروزه پیشرفت چشمگیری در زمینه افزایش زیبایی محصول داشته است. دی هیدروکسی استون، یکی از مواد موثره به کار رفته در محصولات برنزه کننده بدون آفتاب است که پوست را با مکانیزم رنگ آمیزی تیره می کند. دی هیدروکسی استون در دیکشنری بین المللی مواد اولیه آرایشی به عنوان ماده رنگ کننده یا رنگ ماده رنگی بدون رنگ (colorless dye) طبقه بندی شده است. در کنار این ماده، شتاب دهنده های فرایند رنگی شدن پوست وجود دارد که پیش سازهای تیروزین هستند و شتاب دهنده های دیگر که حاوی پسورالن بوده و به مواجهه با پرتو فرابنفش برای عملکرد خود نیاز دارند. این نوع از مواد که شتاب دهنده نام دارند مواد موثره اتوبرنزه کننده ها دی هیدروکسی استون دی هیدروکسی استون با فرمول شیمیایی C3H6O3 یک پودر بلوری سفید جاذب‌الرطوبه است. این قند سه کربنی در محلول های آبی به فرم دایمر یا دوتایی در می آید. با حرارت دادن محلول الکلی، اتری یا استونی آن، دوباره به مونومر تبدیل می شود. شکل مونومری این ماده، در واکنش قهوه ای شدن پوست اهمیت دارد. دی هیدروکسی استون در پ.هاش 4 تا 6 پایدار است و در pH بالای 7 اثر خود را از دست داده و به رنگ قهوه ای در می آید. محلول بافر شده در pH 5 پایدارترین شکل است. حرارت دادن این ماده در دمای بالای 38 درجه سانتیگراد برای مدت زمان طولانی می تواند پایداری آن را تحت تأثیر قرار دهد. دی هیدروکسی استون باید در جای خشک و خنک نگهداری شود. در واکنش قهوه ای شدن میلارد، گروه آمینی اسیدهای آمینه، پپتیدها یا پروتئین ها با گروه هیدروکسیل گلیکوزیدی این قند واکنش می دهد. دی هیدروکسی استون در این واکنش می تواند یک قند سه کربنی در نظر گرفته شود که با گروه های آمینی آزاد موجود در آمینواسیدها، پپتیدها و پروتئین های کراتین پوست واکنش داده و محصولات و کروموفورهایی که به آن ها ملانوئیدین گفته می شود، تشکیل دهد. ملانوئیدین ها ویژگی های فیزیکوشیمیایی مشابه با ملانین طبیعی دارند. آریترولوز نوعی قند گیاهی است که به لحاظ شیمیایی ساختاری مشابه و سازگار با DHA دارد. هنگامی که DHA در پوست فعالیت می کند رنگ پوست به قهوه ای مایل به قرمز یا نارنجی متمایل می گردد. از این رو، آریترولوز، کمک می کند تا رنگ آن به سمت برنزه متمایل به طلایی پیش رود.

از آنجا که نوت های عطر، مولکوهای مواد شیمیایی هستند، تقسیم بندی آنها می تواند بر اساس پارامترهای فیزیکوشیمیایی نیز انجام شود. مثلاً بر اساس پارامترهایی مثل جرم ملکولی، نقطه جوش یا فشار بخار.

اما پوچرز 100 سال پیش یکی دیگر از پارامترهای فیزیکوشیمیایی مواد را به نام فراریت معرفی کرد و نوت های مختلف عطری را بر اساس فراریت تقسیم بندی و طبقه بندی نمود.