مواد بافرکننده مثل ترکیب فسفریک اسید و منوسدیم فسفات برای نگهداری pH در میزان مطلوب مورد استفاده قرار می گیرند.

 الکل های فسفاته شده (یا الکل های اتوکسیله شده). مثال ها: لوریل الکل + 7EO فسفات یا لوریل پلی اتیلن گلیکول فسفات. تعریف واکنش بین یک الکل و اسید فسفریک در شکل 3-3 نشان داده شده است. این واکنش به شکل بسیار ساده ایی مشخص شده زیرا مخلوطی از منو، دی و تری استرها به اضافه استرهای پلیمری ینز با همان مقدار اسید فسفریک اولیه ایجاد می شوند. دو ماده فسفاته کننده مورد استفاده قرار می گیرند: تترافسفریک اسید (TPA) و پنتوکسید فسفر (P2O5). واکنش های حاوی TPA به خوبی بررسی و مشخص شده اند، که در این واکنش ها محصول اصلی آن ها نوع دی استر است. اکثر محصولات صنعتی به وسیلۀ P2O5 ساخته می شوند بنابراین همانطور که انتظار می رود محصول نهایی عدتاً دی استرها هستند ولی مقادیر قابل ملاحظه ایی نیز منواستر و استرهای پلیمریک به همراه دارند. خواص عمومی 1- عمومی: استرهای فسفات دارای خواصی مابین شوینده های غیریونی اتوکسیله شده و مشتقات سولفاته شده هستند. بنابراین سازگاری خوبی با بیلدرهای (Builders) معدنی داشته و خواص امولسیون کنندگی خوبی دارند. خصلت کف کنندگی آن ها هم حالتی متوسط و مابین غیریونی ها (دارای کف کم) و اترسولفات ها (دارای کف زیاد) می باشد.

 نکته: پیشوند دی به معنای دو اتم کلسیم نیست. بلکه به خاطر آن است که دو پروتون از اسید فسفریک استخلاف شده است.