بویایی = olfaction

 سیستم لیمبیک یا بویایی بدن

 شکل یک نورون بویایی: این نورون ها دو بخش دارند که هر بخش را یک آکسون می نامند. آکسون پایینی که تاژک دار است را دندانه نیز می نامند.

 ساختار اپیتلیوم و پیاز بویایی در این شکل نشان داده شده است: همانطور که می بینید نورون های دو قطبی گیرنده بویایی با رنگ آبی نشان داده شده که در آن هسته های بنفش رنگ وجود دارد. این سلول ها چماقی شکل هستند و دو دسته یا آکسون دارند. به دسته پایینی دندیریت یا دندانه هم گفته می‌شود. که انتهای آن تاژک یا موهای بویایی دارد. مولکول های ماده ای که بو میدهد در این شکل با نقاط قرمز رنگ نشان داده شده. وقتی این مولکول ها وارد مخاط بویایی میشود و به تاژک میرسد اطلاعات آن توسط عصب های بویایی به پیاز بویایی (بخش بالایی شکل فوق) منتقل میشود. در این شکل چهار نوع سلول که در اپیتلیوم وجود دارد را میبینید. سلول های آبی رنگ که گیرنده های اصلی بویایی هستند. سلول های زرد رنگ که سلول های حامی بوده و نورون های حسگر بویایی را از هم جدا میکند. استم سل یا سلول بنیادی در گوشه سمت راست اپیتلیوم دیده میشود که سلول های جنین میباشند. این سلول های بعدا تقسیم بندی شده و با تقسیم سلولی به سلول های بزرگتر تبدیل میشوند مخاط بویایی توسط غده ی بویایی که در این شکل نشان داده شده ترشح میشود و روی سطح اپیتلیوم را می‌پوشاند.

 اپیتلیوم و بویایی: در شکل بالا سلول های گیرنده بویایی، سلول های حامل، تاژک ها آکسون ها، غده های بومن (که مخاط بویایی را تولید میکند) در سمت چپ دیده میشود. شکل سمت راست بخشی از سیستم بویایی ست که در زیر مغز و در زیر پیاز بویایی واقع شده است.

 در مورد خاطره سازی عطرها جمله ای از هلن آدام کِلِر نویسنده، سیاستمدار، سخنران و فعال اجتماعی آمریکایی است که می گوید: بویایی یک جادوی قدرتمند است که می تواند شما را هزاران مایل و به اندازه تعداد سالهای زندگیتان جابجا کند.

 در این شکل نشان داده شده که ملکولهای آروماتیک برخاسته از ماده خوشبو، در اینجا گل رز از طریق حفره های بینی وارد مجرای تنفسی می شوند، توسط پیاز بویایی به سیستم لیمبیک مغز منتقل می شود.

 شاخک های بینی مثل کوه هایی در درون حفره بینی قرار گرفته اند. ملکولهای مواد برای آنکه به سلول های حسگر بویایی برسند باید راه پر پیچ و خمی را از بین این کوه های خیس و لجنزار عبور کند و پای بسیاری از آنها در گل می ماند.

 مخاط بویایی، پیاز بویایی، بخش فوقانی تیغه بینی، شاخکهای فوقانی، میانی و تحتانی بینی

 ابسولوت عصاره الکلی کانکریت است. آکورد آمیزه‌ای از ترکیبات عطری است که شدت بوی آنها متعادل بوده و لذت بخش است. عموماً بعنوان جزء سازنده عطر استفاده می‌شود.
الکلی: محصول عطری که برای استفاده روی پوست طراحی شده و ماده حامل آن اتانول الکلی است مثل شانل شماره 5، غلظت عطر می‌تواند از 2 درصد برای ادوکلن تا 30 درصد برای اکستریت تغییر کند.
آلدهیدی: مشخصه بویایی برای تعریف اثر استفاده از آلدهیدهای آلیفاتیک در غلظت زیاد مثل آلدهید 10 کربنه.
آنوسمیا: همان بیماری نابویایی، عدم توانایی درک بوها. عموماً و خصوصاً برای مولکول‌های خاص می‌تواند مشکل ژنتیکی باشد یا در اثر داروها یا تخریب بینی و مغز ایجاد شده باشد.

 فرمول: لیست ترکیبات تشکیل‌دهنده با درصد آنها که برای تولید یک اثر بویایی مطلوب مورد نیاز است.
هد اسپیس یا فضای فوقانی به هوای بالا یا اطراف ماده معطر گفته می‌شود که حاوی ترکیبات فرار است. هر نوع روش آنالیز که در آن نمونه‌ها و آنالیز انجام می‌شود به آن آنالیز فضای فوقانی گفته می‌شود.
هدونیک: احساس لذت مربوط به عطریات:
لیر: رابطه خطی انرژی آزاد.
نوت میانی: قلب عطر.
تم یا زمینه بویایی اصلی. چند ساعت روی پوست می‌ماند.
موگه: لیلی دره
طبیعی ماده معطر از منشأ طبیعی.
مشابه طبیعی: ترکیبات عطری که شباهت زیادی به ترکیبات طبیعی دارد اما به صورت سنتزی به دست آمده است.

 اپیتلیوم بویایی: یک بافت اپیتلیال ویژه در داخل حفره بینی است که در پروسه بویایی نقش دارد.