به هم آمیخته = Inter mixed

Inter mixed = به هم آمیخته

 تمام پژوهشگرانی که در صنایع بهداشتی آرایشی کار می کنند، می دانند که امولسیون ها مخلوط های نسبتاً پایدار از روغن ها، چربی ها و آب می باشند. برای ساخت آن ها ابتدا مواد محلول در روغن را در فاز روغنی و مواد محلول در آب را در فاز آبی مخلوط می کند و به همراه یک عامل امولسیون کننده این دو فاز را به هم آمیخته و امولسیون ها را تشکیل می دهد. کرم ها و لوسیون های آرایشی امولسیون هستند. پایداری امولسیون ها وقتی ظرف حاوی مخلوط آب و روغن را تکان می دهیم، امولسیونی از آب و روغن تشکیل می شود هر چه تکان شدید تر باشد، اندازه قطرات فاز پاشیده ریزتر خواهد بود. دیر یا زود قطرات فاز پاشیده به همدیگر می پیوندند، اندازه آن ها بزرگ شده و جدایش فازها اتفاق می افتد. امولسیون های آرایشی تقریبا بدون استثنا به کمک امولسیون کننده ها پایدار می شوند و میتوان آن ها را به صورت روغن در آب (آب فاز پیوسته است) یا آب در روغن (آب فاز داخلی است) در آورد. باید به این نکته توجه داشت که بعد از افزودن امولسیون کننده به این سیستم ها، دیگر نمی توان امولسیون را مشتمل بر دو فاز دانست. بلکه باید فصل مشترک حاوی امولسیون کننده را نیز به عنوان فاز سوم در نظر گرفت. امولسیون کننده ها معمولاً مواد فعال در سطح هستند که مولکولشان دارای یک سر قطبی و یک دم غیرقطبی می باشد که بخش دم از یک زنجیره طویل هیدروکربنی تشکیل شده است. طول زنجیره هیدروکربنی، درجه سیرنشدنی و درجه شاخه دار نشدن آن روی خواص ماده امولسیون کننده تأثیرگذار است. مثالی از یک امولسیون کننده، مولکول سدیم استئارات است که در آن گروه کربوکسیلات بخش قطبی و زنجیره هیدروکربنی استئارات، بخش غیرقطبی می باشد. گرانروی فاز پیوسته یکی از عوامل مهم در پایداری امولسیون هاست. با افزودن یک عامل تغلیظ کننده یا ژل کننده می توان گرانروی فاز پیوسته را تنظیم نمود. برای کنترل کیفیت و شناسایی امولسیون ها، اندازه گیری پارامترهایی مثل گرانروی ظاهری امولسیون، غلظت یون اکسیژن (pH)، تعیین آب موجود در امولسیون با روش تیتراسیون کارل فیشر و اندازه گیری مقدار مواد فرار امولسیون (افت وزن امولسیون در آون) می توان استفاده نمود.