ملانین سازی در پوست یک فرایند آنزیمی است که در آن اسیدآمینه تایروسین توسط یک سلسله واکنش آنزیمی به رنگدانه های ملانین تبدیل می گردد. به علت نقش کلیدی تیروزیناز در سنتز ملانین، اغلب سفیدکننده ها با مهار مستقیم آنزیم تیروزیناز نقش خود را ایفا می کنند. هایدروکوئینون، کورتیکواستروئیدها و ترکیبات حاوی جیوه از جمله مواد ناایمنی هستند که از دیرباز به این منظور استفاده می شده اند. در حالیکه یک ماده سفیدکننده ایده آل، ماده ای است که بدون ایجاد مسمومیت سلولی ملانین سازی را در پوست مهار کند. لوکاس مایر با بررسی دقیق فیزیولوژی پوست به راهکارهایی دست یافته است که به طور غیر مستقیم و از طریق مکانیسمهای دیگری تیروزیناز را مهار نموده و ملانین سازی را به شکل ایمنی متوقف نماید.
لوکاس مایر در گذشته پپتیدی به نام ملانوستاتین5 را معرفی نموده بود که بایومیمتیک هورمون تحریک کننده ملانوسیت (α-MSH) بوده و به علت برخورداری از خاصیت آنتاگونیستی، در نشستن بر روی رسپتورهایMCR با این هورمون رقابت نموده و به این ترتیب از فعال سازی تیروزیناز جلوگیری کرده و ملانین سازی را متوقف می کند.
لوکاس مایر به تازگی محصول پپتیدی دیگری به نام بتاوایت را معرفی نموده است که بایومیمتیک فاکتور رشد تبدیلی (TGF-) بوده و با برخورداری از خاصیت آگونیستی نسبت به آن، بر روی گیرنده های مخصوصش نشسته و با توقف «مسیر سلولی MITF» تیره شدن ژنتیکی و محیطی پوست را به شکلی موثر و ایمن کاهش داده و به این ترتیب پوست را روشن و سفید می نماید. ویژگی مهم بتاوایت کپسول لیپیدی خاصی است که با ایجاد سینرژی و افزایش قدرت نفوذ پپتید در پوست اثربخشی پپتید را دوچندان می نماید. چیزی که بتاوایت را از دیگر ترکیبات سفید کننده رایج متمایز می سازد مکانیسم عمل بتاوایت می باشد. بر خلاف سفیدکننده های رایج که با مهار آنزیم تیروزیناز توسط مواد شیمیایی بعضاً خطرناک ملانین سازی را متوقف می نمایند، بتاوایت با توقف «مسیر سلولی MITF» تیره شدن ژنتیکی و محیطی پوست را به شکلی موثر و ایمن کاهش داده و به این ترتیب موجب روشن و سفید شدن پوست می گردد.

مطلب فوق را در شبکه های اجتماعی زیر با دوستانتان به اشتراک بگذارید