بنجامین باتن را در فیلم دیوید فینچر با بازیگری برد پیت به خاطر دارید؟ اگر چه آن کاراکتر یک شخصیت خیالی بود، اما نمونه مشهوری از بیماران مبتلا به پروژریا یا پیربچگی به شمار می آید.
در بیماران مبتلا به پروژریا، یک جهش ژنتیکی باعث تولید بیش از حد پروژرین در پوست شده است. در گذشته تصور می شد که پروژرین فقط در پوست بیماران مبتلا به پروژریا وجود دارد. اما، تحقیقات اخیر نشان داده اند که علاوه بر بیماران مبتلا به پروژریا، در سلولهای پوست افراد سالخورده سالم هم این پروتئین تولید می شود بطوریکه امروزه پروژرین را به عنوان شاخص پیری بیولوژیکی سلولهای پوست اندازه گیری می کنند. از آنجا که خود پروژرین نیز بی اثر نبوده و در افزایش پیری بیولوژیکی پوست نقش آفرینی می کند، در سنین بالاتر و در افراد سالخورده تر مقدار پروژرین پوست به شکل تصاعدی زیاد می شود. بنابراین اگر ماده ای پیدا شود که بتواند تولید پروژرین را سالخوردگی را مهار کند، کمک بسیار بزرگی به محافظت از پوست در برابر پیدایش علائمی همچون افتادگی پوست و ایجاد چروکهای عمیق می کند.
خبر خوب این است که این ماده اخیراً اختراع شده و پروژلین نام گرفته است. پروژلین یک پپتید سه اسید آمینه ای است که از نظر ساختاری از مهارکننده طبیعی الاستاز در پوست (اِلافین ) الهام گرفته شده است. پروژلین نتیجه آخرین تحقیقات دانشمندان شرکت لوکاسمایر یونیپکس است که به خاطر آن مفتخر به دریافت جایزه بهترین ماده اولیه آرایشی بهداشتی سال در همایش In Cosmetics 2012 گردید.
پروژلین نه فقط در مهار پروژرین، بلکه در مهار آنزیم های الاستاز و متالوپروتئیناز نیز موثر است. پروژلین همچنین فیبروبلاست ها را در اعمال نیروهای کششی به ماتریس سه بعدی کلاژن یاری می کند و موجب افزایش تولید سیندکانها (عامل چسبندگی اپیدرم) در سلولهای پوست نیز می شود.
بنابراین، مبارزه پروژلین با پیری پوست فقط محدود به کاهش علائم پیری نیست. بلکه پروژلین مشکل پیری پوست را به صورت ریشه ای و در سطح سلولی برطرف می کند.

مطلب فوق را در شبکه های اجتماعی زیر با دوستانتان به اشتراک بگذارید