واحدهای تولید و توزیع بخار و بازیافت کندانس:

بخار آب به دلیل داشتن مزایایی از قبیل سهولت دسترسی، قیمت کم، سمی نبودن، ظرفیت انتقال حرارت بالا و پایداری همواره وسیعترین کاربرد را در میان سیالها به عنوان عامل انتقال دهنده حرارت دارا بوده است.

هوازدایی: (Deaeration)

در بخش تصفیه آب از هوا به عنوان عامل عریان ساز (stripper) استفاده شد که CO2 را از هوا جدا می کند اما گازهای دیگر مثل O2 و حتی CO2 که هنوز جدا نشده نیز در آب وجود دارد که باعث خوردگی در بویلر می شود لذا باید به روشی تمام این گازها را حذف کرد. استفاده از بخار با فشار پایین (LPS) به عنوان عریان ساز در یک سیستم هوازدایی افشانه ای یا سینی دار می تواند باعث حذف 95 درصد از گازهای حل شده در آب شود. مابقی آن گازها با استفاده از مواد شیمیایی مانند هیدرازین (Hydrazine) به روش شیمیایی جداسازی می شود. LPS علاوه بر مقرون به صرفه بودن از نظر اقتصادی در هنگام گاز زدایی شرایط اشباع دارد. وجود شرایط اشباع راندمان جداسازی مکانیکی را به حداکثر مقدار خود می رساند.

بویلرها:

بویلر وسیله ای است که آب اشباع را به بخار اشباع تبدیل می کند.
حرارت لازم برای رسیدن دمای آب به دمای اشباع آن توسط گازهای دودکش در Economizer تأمین می شود.
حرارت لازم برای رسیدن دمای بخار اشباع به بخار فوق گرم در فوق گرم کرن (superheater) انجام می شود.
احتراق در بویلرها حتماً باید کامل باشد لذا از سوخت پودر شده و هوای اضافی باید استفاده کرد.

بویلرهای صنعتی به دو گروه لوله آبی (water – tube) و لوله آتشی (fire – tube) تقسیم می شوند.

روش های تأمین هوا برای تأمین سوخت کوره:

1- مکش طبیعی (Natural Draft): اثر دودکش (اختلاف دانسیته هوای سرد بیرون. گرم داخل دودکش)
2- مکش دمشی (Forced Draft): استفاده از فن مکش اجباری
3- مکش القایی (Inducted Draft): استفاده از هواکش مکش القایی
4- مکش اجباری-القایی (Balanced Draft): یک فن در ورودی و یک هواکش در خروجی

مطلب فوق را در شبکه های اجتماعی زیر با دوستانتان به اشتراک بگذارید