افزایش جمعیت موجب افزایش حجم فاضلاب و افزایش کارخانه ها موجب افزایش حجم پساب ها شده است. به همین علت نیاز به تصفیه فاضلاب و پساب بیش از پیش احساس می شود.
در طبیعت آب و فاضلاب با سه روش تصفیه می شوند.
املاح آب با روش تقطیر (تبخیر با آفتاب و میعان با باران) حذف می شوند.
جامدات معلق با عبور آب از لایه های سنگ و شن و ماسه به صورت طبیعی فیلتر می شوند.
مواد آلی در طبیعت توسط باکتری ها تجزیه می شوند.


در برخی مواقع آلوده شدن طبیعی به تصفیه طبیعی پیشی می گیرد. باران های اسیدی که موجب حل شدن یون های کلسیم، منیزیم و آهن در آب می شود، سختی آب را افزایش می دهد.
سختی موقت، ناخالصی هایی مثل بی کربنات کلسیم و بی کربنات منیزیم است که با گرم کردن از بین می روند.
سختی دائم، به ناخالصی هایی مثل یون های کلسیم و منیزیم گفته می شود که با گرم کردن زدوده نمی شوند. برای از بین بردن سختی دائمی اضافه شدن سدیم کربنات روش مناسبی است.

تصفیه فاضلاب شهری

1- عبور از صافی آشغالگیر
2- کلرزنی مقدماتی برای از بین بردن میکروب های بیماری زا
3- ته نشین کردن جامدات معلق با روش انعقاد و لخته سازی
4- حوضچه ته نشینی برای ته نشین کردن لخته های کوچک
5- صافی شنی برای حذف ذرات معلق بسیار ریز
6- گندزدایی پایانی: در این مرحله غلظت کلر بین 0.1 تا 1 پی پی ام تنظیم می شود. نکته: غلظت کلر اگر کمتر از 0.1 باشد، خطر وجود باکتری ها وجود دارد و اگر بیشتر از 1 باشد، آب بد مزه می شود و برای انسان نیز ضرر دارد.
گاهی برای جلوگیری از رشد جلبک، کات کبود به آب اضافه می شود.

مطلب فوق را در شبکه های اجتماعی زیر با دوستانتان به اشتراک بگذارید