به مجمع الجزایر زیبای فرانسه در اقیانوس آرام می رویم. جایی که تالابهای فیروزه ای، جنگلهای گرمسیری، گل های زیبا و میوه های رنگارنگش بهشت را در خاطر انسان تجسم میکند. در آبهای گرم این منطقه، مرجانهایی یافت می شود که اطرافشان یک پوشش آلی با منشا میکروبی به نام «کوپارا» تشکیل می شود.
«کوپارا» به زبان محلی مردم آن منطقه به معنای «بوریا » می باشد. این پوشش میکروبی، غنی از پلی ساکارید های برون سلولی است که توسط سلولهای موجود در بیوفیلم ترشح شده اند.
ویبریو آلجینولایتیکوس و آلتروموناس ماکلئودی از کوپاراهای جمع آوری شده در مُاُرایا (در مجمع الجزایر فرانسه) جداسازی گردیده و در کمپانی لوکاس مایر با استفاده از فرایند تخمیر در شرایط دقیقاً کنترل شده و خاصی سه پلی ساکارید تشکیل دهنده اگزوسین را تولید می کنند.
اگزوتی یک پلی ساکارید شیرمانند با وزن ملکولی 720 کیلودالتون است که توسط ویبریو ترشح می شود. قندهای خنثی (%16)، یورانیک اسید (%12)، سولفات (%5/0) و فسفات (%2) از ترکیبات تشکیل دهده اگزوتی می باشند.
علاوه بر رطوبت رسانی مناسب، وجود تعادل بین پوست سازی (تمایز سلولی ) و پوست ریزی (ریزش طبیعی سلولهای پوست از سطح) درشکل دهی به بافت پوست موثر است. اگزوتی از شبکه کلاژن محافظت نموده و در نوسازی پوست شرکت می کند.
اگزوتی پوست را نرم و هموار می کند.

مطلب فوق را در شبکه های اجتماعی زیر با دوستانتان به اشتراک بگذارید