سلولهای بدن انسان، انرژی مورد نیاز خود را از طریق ملکولهایی به نام آدنوزین تری فسفات تامین می کنند. این مولکول که به اختصار ATP نامیده می شود در سلول ذخیره سازی می شود تا در مواقع ضروری یک پیوند فسفات از آن گسسته شده و انرژی حاصل از گسست این پیوند، صرف فرایندهای متابولیکی سلول شود.
با افزایش سن و مواجهه با شرایط نامساعد محیط، ظرفیت ذخیره سازی ATP در سلول های پوست کاهش یافته و به همین علت عملکرد پوست دستخوش تغییرات شده و پیری پوست شتاب می گیرد.
کمپانی لوکاس مایر به دنبال راهی برای بازیابی سریع ذخایر ATP سلول، دی ریبوز خالص که جزء اصلی سازنده ATP است را از دانه های ذرت استخراج نموده، برای استفاده در محصولات آرایشی بهداشتی ضد پیری معرفی نموده و نام تجاری آن را ریبوکسیل گذاشت.

اما آیا با استخراج ریبوز از دانه ذرت و به کارگیری آن در یک کرم آرایشی می توان انرژی مورد نیاز سلول را فراهم نمود؟ برای اثبات این تئوری در درجه اول باید ثابت کنیم که آیا محصول آرایشی حاوی ریبوکسیل می تواند تولید ATP را در سلول افزایش دهد؟ آیا این افزایش تولید ATP در عمل موجب افزایش تنفس سلولی می شود یا خیر؟ در مرحله بعدی، اگر بتوانیم اثبات کنیم که این افزایش تنفس سلولی به افزایش پروتئین های ساختاری پوست یعنی کلاژن، الاستین، فیبرونکتین و هیالورونیک اسید منجر شده در واقع اثربخشی ریبوکسیل را ثابت کرده ایم.

برتری ریبوکسیل در مقایسه با رقبا

ویژگی متمایز ریبوکسیل از رقبایش آن است که ریبوکسیل ATP های جدید تولید می کند در حالیکه بسیاری از محصولات رقیب بازیابی ATP از ADP را افزایش می دهند. بازیابی خوب است، اما وقتی مقدار مواد قابل بازیابی اندک باشد بازیابی اصلا کافی نیست. مهمترین اقدام آن است که ذخایر انرژی سلول در بیشترین حد ممکن باشند و این امر تنها با سنتز ATP های جدید میسر است.

کاربردهای ریبوکسیل

• ریبوکسیل پوست حساس را تقویت می کند تا بهتر بتواند با التهاب مبارزه کند. ← محصولات مراقبت از پوست حساس
• ریبوکسیل مقاومت پوست را در برابر پرتوهای فرابنفش آفتاب افزایش می دهد. ← استفاده در محصولات ضد آفتاب
• ریبوکسیل در هنگام خواب سلولهای پوست را ریبوت می کند ← استفاده در کرم های شب

مطلب فوق را در شبکه های اجتماعی زیر با دوستانتان به اشتراک بگذارید