فلزات سنگین به فلزاتی مثل کادمیم، سرب، آرسنیک و جیوه گفته می شود که دانسیته نسبتاً بالایی دارند. این فلزات غالباً در غلظتهای بالا سمی و کشنده هستند. فلزات سنگین از طریق غذا، آب آشامیدنی و هوا ممکن است وارد بدن انسان شوند. در اثر افزایش آلودگی های محیطی فلزات سنگین بیشتری در درون بدن انباشته می شود. منشاء کادمیم باطری، سیگار و ... و منشاء سرب بنزین، رنگ و ... است. انباشته شدن کادمیم و سرب در بدن باعث بروز مشکلات پوستی می گردد. کادمیم از فعالیت آنزیم های اساسی چرخه کربس در درون سلولها جلوگیری نموده و به DNA آسیب می رساند.
آلوپسی آری تا (نوعی از طاسی سر) و همچنین رش های شدید پوستی به مواجهه بیش از حد بدن در برابر کادمیم مرتبط دانسته شده است. سرب باعث تخلیه ذخایر مس در سلولها گردیده و با استرس های اکسایشی و پروکسی شدن لیپید در پوست مرتبط دانسته شده است.
پلی ساکاریدهای برون سلولی توانایی چشمگیری برای تشکیل پیوند شیمیایی با یون فلزات سنگین و نتیجتاً کاهش شدید فعالیت شیمیایی آنها دارند. این فرایند کیلیت شدن نام دارد. فلز به دام افتاده بعداً از طریق شستشو از روی پوست زدوده می شود. در حال حاضر تحقیقات گسترده ای برای استفاده از این بیوپلیمرهای سبز برای زدودن فلزات سنگین از داخل آبهای آلوده و فاضلاب ها نیز در حال انجام است. در این آزمایش، توانایی اگزوپی برای تشکیل کیلیت با کادمیم و سرب اندازه گیری شده است.

مطلب فوق را در شبکه های اجتماعی زیر با دوستانتان به اشتراک بگذارید