سلول های مرده = dead cells

 سلول های مرده، لایه شاخی، لایه زنده اپیدرم، درم، لایه های مختلف پوست هستند.

 ساختار پوست را می توان به دیوارهای آجری تشبیه کرد که در آن کورنئوسایت ها آجر و ترکیبات چربی لیپیدها، ملات سیمانی این دیوار را تشکیل می دهند. سلول های مرده و لایه شاخی، بخش مرده اپیدرم هستند و سایر لایه ها از جمله لایه شفاف، دانه دار، زایا بخش زنده اپیدرم را تشکیل می دهند. در اپیدرم زنده، لایه ای به نام لایه زایا وجود دارد که در آن کراتینوسیت ها و ملانوسیت ها وجود دارند. ملانوسیت ها، رنگدانه ملانین را وارد کراتینوسیت ها می کنند. در این شکل، سلول های لایه خاردار به صورت خاردار نمایش داده شده تا به خوبی در ذهن بماند. ولی در واقعیت به این شکل نیست. این شکل کاملا شماتیک می باشد. به همین منظور، سلول های لایه دانه دار به صورت نقطه نقطه و دانه دار نشان داده شده است.

 لایه شاخی، بیرونی ترین لایه اپیدرم بوده و شامل سلول های مرده، کورنئوسیت ها بوده که بدون هسته و اندامک می باشد. پوسته ریزی از سطح لایه شاخی صورت می گیرد و موجب تعادل در ساخت کراتینوسیت در لایه زایا می شود.

 امولینت ها مثل occlusive یک لایه پوشاننده روی پوست تشکیل میدهد تا از تبخیر نامحسوس آب از سطح پوست جلوگیری کند. امولینت ها با محدود کردن فاصله ی بین کورنئوسیت ها (سلول های مرده پوست ) و جبران لیپید های از دست رفته پوست، از خشکی پوست جلوگیری میکنند و موجب نرمی پوست زبر شده میشوند.

 اپیدرم شامل 5 زیر لایه است: لایه فوقانی اپیدرم لایه شاخی یا استراتوم کورنئوم میباشد که از سلول های مرده ی پوست که با پروتئین ها احاطه شده تشکیل شده است. سرامیدها و اسیدهای چرب کلسترول فاصله ی بین سلول ها را پر میکند و تبخیر نامحسوس آب از سطح پوست را محدود مینماید.