سلول پوست به عنوان یک موجود زنده نیاز به غذا، اکسیژن و امکاناتی برای دفع ضایعات خود دارد. شبکه مویرگ های موجود در پوست، علاوه بر اینکه مواد غذایی و اکسیژن مورد نیاز سلول را فراهم می کنند همانند کانالهای دفع فاضلاب عمل نموده ، ضایعات و مواد سمی را از سلول دور می کنند. این مویرگ ها در حالت عادی اندازه مشخصی دارند و مواد خاصی اجازه ورود به یا خروج از آنها را دارند. اما در اثر تحریک با عواملی مانند اشعه فرابنفش آفتاب وضعیت این مویرگ ها دچار تغییر می شود.
این تغییر وضعیت شامل افزایش قطر آنها (اتساع سیستم مویرگی ) و افزایش نفوذپذیری آنها (افزایش تراوایی سیستم مویرگی ) می باشد. مواد واسطه ای که تولید آنها منجر به ایجاد این دو پدیده می شود PGE2 و VEGF هستند. این مواد واسطه بیوشیمیایی توسط سلولهای پوست (کراتینوسیت ها و
فیبروبلاست ها) در پاسخ به عوامل آسیب رسان برونی مانند پرتوهای UV تولید می شوند.
اتساع سیستم مویرگی، پوست را قرمز و برافروخته نشان می دهد و افزایش تراوایی سیستم مویرگی باعث می شود که لکوسیت ها (گلبول های سفید خون) از داخل مویرگها خارج و وارد مکانی به نام
ماتریس برون سلولی شوند و در آنجا شروع به تولید آنزیم الاستاز نماید. الاستاز همانطور که از نامش پیداست الاستین پوست را از بین برده و بروز علائم پیری چهره را آغاز می کنند.
آلداوین از طریق تکنیک های بیوتکنولوژی از دو جلبک مرغوب (به نام های آسکوفایلم نودوسیوم و آسپاراگوپسیس آرماتا ) به دست می آید.
آلداوین یک ماده موثره بسیار خالص است که با جلوگیری از تولید VEGF و PGE2 مانع از اتساع سیستم مویرگی پوست و در نتیجه مانع از افزایش تراوایی مویرگ ها می شود. به این ترتیب سیستم مویرگی سالم مانده و پیری پوست به تعویق می افتد.
آلداوین با هدف جلوگیری از ظهور علائم پیری در اثر تخریب پوست با نور برای به کارگیری در فرمولاسیون های آرایشی طراحی شده و پوست می تواند از آن به عنوان ابزاری برای محافظت از سیستم مویرگی اش استفاده کند.