در بدن انسان یک فاکتور فیزیولوژیکی وجود دارد که کمپلکسی از مس و یک توالی پپتیدی می باشد. این کمپلکس در درجه اول به عنوان یک فاکتور رشد و علاوه برآن به عنوان یک عامل شفابخش توصیف شده است. با افزایش سن، مقدار این کمپلکس در بدن کاهش می یابد و به این ترتیب توانایی بدن در ترمیم بافت کاهش می یابد. توالی پپتیدهای موجود در این کمپلکس، در پروتئین های بدن بسیاد نادر است. ثابت شده است که برخی تاثیرات این کمپلکس ارتباط مستقیم با توالی پپتیدهای آن دارد.
کمپانی
لوکاس مایر یک پپتید بایومیمتیک به نام
کُلارن طراحی کرده که توالی فعال آن با ماده پیش ساز طبیعی سنتز
کلاژن شباهت دارد. توانایی این پپتید در نفوذ به داخل پوست و رسیدن به
فیبروبلاست ها عملکرد قوی آن را توجیه می کند. کلارن توانایی نوسازی ماتریس برون سلولی را نیز دارد.
تری پپتید بایومیمتیک برای افزایش نوسازی پوست و بازیابی ویژگی های بیومکانیکی پوست است.