درباره انار

انار ۱۶% ویتامین سی مورد نیاز روزانه یک انسان بالغ را تامین می نماید. انار همچنین منبع خوبی برای ویتامین ب۵ (پنتوتنیک اسید )، پتاسیم و آنتی اکسیدانهای پلی فنلی است. فراوانترین پلی فنولهای انار، تنین های قابل هیدرولیز به نام تنین های اِلاجیک هستند. پونیکالاجینها ، کتکینهای پلی فنلی ، گالوکتکینها ،آنتوسیانینها از دیگر ترکیبات آنتی اکسیدان موجود در انار هستند. ظرفیت آنتی اکسیدانی انار ۲۸۶۰ واحد در ۱۰۰ گرم اندازه گیری شده است.
تحقیقات نشان داده اند که عصاره انار خاصیت سفید کنندگی پوست نیز دارد. دلیل آن احتمالاً به خاطر توانایی عصاره انار در ممانعت از رشد ملانوسیتها و سنتز ملانینها می باشد.

تخمیر

فرایند تخمیر هزاران سال است که برای نگهداری غذا و تولید الکل توسط بشر استفاده می شود. تخمیر یک فرایند تبدیلی است که در آن ملکول مواد آلی توسط میکروارگانیسمهای مختلف شکسته شده و به ملکولهای دیگر تبدیل می شود. تبدیل قند به الکل توسط مخمر نمونه ای از فرایند تخمیر است.
دانشمندان دریافته اند که اثربخشی عصاره های تخمیرشده گیاهان بیشتر از اثربخشی عصاره های تخمیر نشده گیاهان می باشد.
پروتئینهای گیاهی که در اثر فرایند تخمیر به دست می آیند، اندازه ملکولی کمتری داشته، نفوذ بیشتری به اعماق پوست نموده و نتیجتاً موثرتر هستند.

مزایای فرایند تخمیر:

1- فرایندی برای تشکیل ملکولهای سبکتر
2- افزایش نفوذ ترکیبات موثر به داخل پوست
3- تغذیه (تامین مواد مغذی فراوان به) پوست
4- کاهش ترکیبات سمی

پیری پوست

صرفنظر از علتهای پیری پوست، از مشخصه های پوست پیر شده می توان به موارد زیر اشاره نمود: مساحت فصل مشترک درم و اپیدرم کاهش یافته، نتیجتاً پوست شکننده تر شده و مواد غذایی کمتری بین لایه های درم و اپیدرم مبادله می شود. نرخ نوسازی سلولی کاهش یافته، بنیه اپیدرم ضعیف شده ، زخمها دیرتر بهبود می یابند و پوسته ریزی غیر طبیعی مشاهده می شود. نتیجتاً پوست خشک و کدر به نظر می رسد. کلاژن سازی کاهش یافته و نتیجتاً پوست چروک می شود.

رادیکالهای آزاد و پیری پوست

از علتهای پیری پوست می توان به موارد متعددی اشاره نمود که مهمترین آنها رادیکالهای آزاد هستند. رادیکالهای آزاد ترکیباتی متشکل از ملکول اکسیژن با الکترون جفت نشده هستند که در اثر عواملی مانند استرس، افزایش سن (فرایندهای متابولیکی نرمال ) ، مواجهه با پرتوهای فرابنفش و آلودگی هوا (دود سیگار و ...) تشکیل می شوند. به مرور زمان، تجمع رادیکالهای آزاد در پوست منجر به تخریب سلولها، ایجادالتهاب، کاهش سنتز کلاژن، افزایش فعالیت آنزیمهای تجزیه کننده و نهایتاً آسیب دیدن پوست، چروک و ایجاد بیماری هایی مثل سرطان می شود.
بدن انسان مکانیزمهایی برای کاهش و ترمیم آسیبهای ناشی از رادیکالهای آزاد دارد. آنتی اکسیدانهای بدن یکی از مهمترین مکانیزمهای دفاعی بدن هستند که با کاهش تشکیل و خنثی نمودن رادیکالهای آزاد، پیری پوست را به تاخیر انداخته و از ایجاد بیماری هایی که در اثر رادیکالهای آزاد بوجود می آیند (مثل التهاب پوست، آرتروز ، سرطان و غیره) ممانعت می نمایند.

مطلب فوق را در شبکه های اجتماعی زیر با دوستانتان به اشتراک بگذارید