آدیپوسایت ها یا سلول های چربی در عمقی ترین بخش پوست یعنی هیپودرم قرار گرفته اند. در درون آدیپوسایتها فعل و انفعالاتی صورت می گیرد که برایندشان تعادل منظمی بین واکنش های تولید و مصرف چربی است.
عواملی چون تغییرات هورمونی (که معمولا در خانم ها بسیار شایع است) و عادت های نادرست زندگی مثل پرخوری و نداشتن فعالیت های ورزشی می توانند این تعادل را به هم زده و شرایطی ایجاد کنند که چربی، بیش از میزان مصرفش ساخته شود. در این حالت چربی های اضافی به گونه ای بدشکل در نواحی خاصی از بدن تجمع کرده و ظاهر زشتی شبیه پوست پرتقال در آن نواحی ایجاد می کنند.
در کنار کاهش وزن، ورزش و رژیمهای غذایی برنامه ریزی شده، استفاده از کرمهای لاغری و آنتی سلولیت از راهکارهای کاهش این توده های برآمده است. رایج ترین ماده موثره به کاررفته در این کرم ها کافئین است. کافئین در کنار مشکلات عدیده ای همچون محدودیت حلالیت که برای به کارگیری در فرمولاسیون دارد، اثربخشی محدودی نیز دارد. چرا که کافئین فقط در مهار آنزیم «فسفو دی استراز» موثر است. راه حلی که لوکاس مایر برای سلولیت ابداع کرده چیزی فراتر از کافئین است.
لوکاس مایر، فعل و انفعالات سلولهای آدیپوسایت را به دقت مطالعه کرده و به این نتیجه رسیده که علاوه بر مهار آنزیم فسفو دی استراز، راه های دیگری نیز برای جلوگیری از تشکیل چربی در این سلولها وجود دارد. یکی از این راه ها بستن مسیر ورود گلوکز به داخل سلول است. چرا که اگر گلوکز وارد نشود، چربی هم تشکیل نخواهد شد. تحقیقات دانشمندان نشان داد که اَسپارتیم توانایی مسدود کردن این مسیر را دارد.
با توجه به این که هیدرولیز تری گلیسیریدها مهم ترین مرحله این ماموریت است، لوکاس مایر برای کمک به کافئین، ترکیبی به نام فُرسکولین را به خدمت گرفته تا با فعال سازی آنزیم سیکلاز آدنیلات، دست در دست کافئین داده و با هم افزایی اثر یکدیگر، تری گلسیریدها را بیش از پیش تجزیه کنند.
با استفاده از راه حل هایی لوکاس مایر ارائه داده، توانستیم با مکانیزمی فراتر از آنچه کافئین انجام می دهد جلوی تشکیل چربی را گرفته و چربی های تشکیل شده را تجزیه کنیم. اما این پایان ماجرا نیست.
اکنون باید بقایای حاصل از تجزیه چربی ها را از سلول بیرون کنیم. این کار با استفاده از ترکیبی، برگرفته از دانه سویا به نام ژنیستئین امکان پذیر است. گلیسرول و اسیدهای چرب ناشی از لیپولیز ترکیباتی قابل حل در آب هستند و برای خارج شدن از سلول نیاز با کانالهای ملکولی به نام آکواپورین دارند. آکواپورین ها از جنس پروتئین هستند و ژنیستئین خوب می داند که چگونه این پروتئینها را سنتز کند!

آدیپورگولین این ترکیبات با ارزش را برای پیمودن مسیر پرمخاطره و پرپیچ و خم عبور از لایه های مختلف پوست با پای پیاده به ماموریت اعزام نمی کند. بلکه برای انتقال آنها وسیله نقلیه ای از جنس فسفولیپید تدارک دیده تا این مواد ارزشمند را صحیح و سالم به مقصد نهایی یعنی به داخل سلولهای آدیپوسایت برساند و با اثرگذاری بر مراحل مختلف لیپوژنسیس و لیپولیز به شکلی همه جانبه و فراگیر در کاهش توده های چربی نقش آفرینی کنند. تا کنون از ترکیب هایی همچون کافئین، اسپارتیم، فُرسکولین و ژنیستئین نام بردیم که هر یک به گونه ای در مبارزه با سلولیت نقش دارند. اگر همه اینها را در کنار هم قرار دهیم، ترکیب پیشرفته و خارق العاده به نام آدیپورِگیولین خواهیم داشت که می تواند به عنوان راه حلی جامع برای مبارزه با مشکل سلولیت مورد استفاده قرار گیرد.

کاربردها

نمونه کاربرد واقعی

مطلب فوق را در شبکه های اجتماعی زیر با دوستانتان به اشتراک بگذارید