تاریخچه عطر و ادکلن

لغت پرفیوم Perfume از کلمه فیوم Fume یا دود مشتق شده است. زیرا در گذشته های خیلی دور، آتش را رایحه چوب می دانستند و برای تولید عطر خوش از سوزاندن مواد خوشبو استفاده می کردند. قدیمی ترین عطرها، عطرهایی بودند که از سوزاندن چوب به دست می آمدند. انسان های ناندرتال اولین کسانی بودند که رایحه خوش ناشی از سوزاندن چوب های معطر را کشف کردند.
از گذشته های دور، بشر به دنبال داروهای گیاهی بوده تا بیماری ها را درمان کند. در بین این مواد، مواد معطری نیز وجود داشتند که از آنها عطر استخراج می شد. بنابراین عطر و دارو خواستگاه مشترکی دارند.
روشهای گوناگون استخراج اسانس و مواد معطر از آغاز تمدن بشری توسعه یافت. در پاکستان ادواتی مثل لوازم تقطیر سفالین کشف شده که از نظر قدمت به ۳۰۰۰ سال پیش از میلاد مربوط می‌ شود. رومیان اولین تمدنی بودند که از عطر استفاده نمودند و بعد از استحمام، خود را با گلاب خوشبو می نمودند. در رم باستان تعداد زیادی عطرفروشی وجود داشت. تمدن های دیگر نیز، سنت سوزاندن علف ها و چوب های معطر برای خدایانشان را در پیش گرفتند. در قرن ۱۱کیمیاگران مسلمان روش تقطیر با بخار آب را ابدع نمودند و با کشف الکل، گام بزرگی در توسعه این صنعت برداشتند. قرون وسطی را می توان دوره تیره صنعت عطر نامید. از آن دوران اطلاعات بسیار کمی در دسترس است. در قرن ۱۷و ۱۸تکنولوژی ساخت عطرهای طبیعی توسعه یافت. در اواخر قرن ۱۹، مواد معطره شیمیایی سنتز شد و از اوایل قرن ۲۰، عطریات و خوشبوکننده های زیادی وارد بازار شد.

در سال ۱۵۷۹ میلادی، کتابی به نام Valerii Cordi Dispensatorium در نورمبرگ به چاپ رسید که در آن نام حدود 60 قلم گیاه اسانس‌دار که اسانسشان به روش تقطیر استخراج شده بود را نام برده‌اند. تصور می‌شود که بنیانگذار شیمی اسانسها، فردی آلمانی به نام جان رادولف گلوبر باشد، در حالیکه فرانسوی دیگری به نام آنتوان لاووازیه باعث توسعه پایه‌های اولیه علم شیمی اسانس‌ها گردید. شهر گراس(Grasse) واقع در جنوب فرانسه، سردمدار صنعت اسانس گردید و تا قرن ۱۸ تولید اسانس را در اروپا بی رقیب ساخت. روشی که در شهر مذکور ابداع گردید و بکار گرفته شد، روش جذب با استفاده از روغنهای جاذب بود که به این وسیله توانستند از گلهایی که نسبت به حرارت، حساس بودند، نظیر یاسمین، اسانس بدست آورند. رقیب شهر گراس، شهر کلن بود که بواسطه محصول مشهور خود یعنی ادوکلن شهرت یافته بود.
تردیدی نیست که عطریات و مواد خوشبو، با تاریخ زندگی اقوام متمدن، پیوندی کهن دارد. استفاده از عطریات، دلیل بر ثروت و نجیب زادگی بود. تاریخ نشان می‌دهد که استفاده از مواد معطر اعم از اسانس‌ها و روغن‌های معطر و یا بسیاری از خوشبوکننده‌ها (مواد معطری که برای خوشبو کردن به کار می‌رود) نظیر موادی که همچون مشک، منشأحیوانی و یا نظیر آبنوس و صندل، منشا گیاهی دارند، در میان مصریان، چینیان، یونانیان و رومیان قدیم رایج بود و آنان این مواد معطر را به منظور معطر کردن بدن، جامه، جای خواب و حتی در استحمام به کار می‌بردند. اما استفاده از مواد یاد شده، تنها منحصر به کاربردهای فردی نبود، بلکه از موادی نظیر کندر و عود و بسیاری مواد خوشبوی دیگر در آیین‌های جمعی نظیر مراسم عبادی و یا در جشنها و میهمانی‌ها نیز استفاده می‌شد.

تاریخچه عطر سازی در ایران

در سرزمین ما، ایران که خود از گهواره‌‌های کهن تمدن در تاریخ بشر به شمار می‌آید، عطریات و مواد خوشبو، از قدیم تا به امروز، با زندگی و تاریخ ما عجین شده است. دلیل این امر این است که ایران، از همان دوران کهن تمدن خود، در زمره یکی از مهمترین مراکز تولید روغنها و اسانس‌های معطر گیاهی بوده است تا جایی که ایرانیان باستان، با استفاده از دقت، ظرافت طبع و روح زیبایی شناسانه ایرانی خود، در صنعت ساخت روغنهای معطر تا جایی پیشرفت کردند که صنعت عطرسازی رایج در آن دوران را به هنری ظریفه بدل ساختند. عطرسازان ایرانی با خیساندن گلها و گیاهان معطر در روغنهای اشباع شده و نیز ترکیب این روغنها با یکدیگر، عطریات مطبوعی آفریدند که در سراسر جهان و به منظورهای مختلف به کار می‌رفت.

در دوران هخامنشیان

لبیزوس

پادشاهان و نجیب‌زادگان ایرانی به انواع عطریات و اسانس‌های معطر، علاقه و توجه فراوان داشته و پادشاهان هخامنشی و ملکه‌هایشان و نیز درباریان آنان و همسرانشان از عطرها و روغنهای معطر گوناگون برای خوشبو و براق کردن موی سر استفاده می‌کردند. دینون Deinon، تاریخ‌نگار یونانی از عطری فوق‌العاده گرانبها به نام لبی زوس (Labyzos) یاد می‌کند که برای آرایش موهای خشایارشاه (465 ق.م) به کار می‌رفت.
در یکی از نقوش تخت جمشید، تصویری از پادشاه هخامنشی وجود دارد که در پشت سر وی دو خدمتکار ایستاده‌اند و یکی از آنها حوله و عطردان و دیگری عوددان و عودسوز در دست دارد.
در ایران باستان، ملکه و زنان دربار، عطرهای مخصوص به بانوان را استفاده می کردند. چنان که در شرح احوال Esther یکی از همسران خشایارشاه آمده است، وی پیش از آنکه به عنوان ملکه انتخاب شود، به مدت ۶ ماه با روغن مرمکی و ۶ ماه با مواد خوشبوکننده دیگر تدهین شد تا برای روز مسابقه انتخاب ملکه آماده شود.
در فهرستی که پس از شکست داریوش سوم (330 ق.م.) به دست اسکندر، از بخشی از اموال وی تهیه شد، به 14 عطرساز نیز اشاره شده است. به طور کلی 40 نفر عطرساز به همراه موکب شاه، به هر کجا که وی می‌رفت، می‌رفتند تا شاه در همه حال به انواع عطریات مورد نیاز خود دسترسی داشته باشد.

پس از هخامنشیان

پس از دوران هخامنشی، در دیگر ادوار ایران باستان نظیر پارتی و ساسانی، روغنهای معطر همچنان به عنوان جزء لاینفک زندگی و آداب مذهبی مورد استفاده قرار می‌گرفتند چنان که در دوران پارتی از روغنها و اسانسهای معطر برای تکمیل آرایش چهره زنان، پادشاهان و مغان (ج مغ: روحانیون دین زرتشتی) استفاده می‌شد.
در دوره ساسانیان تجارت عطریات و موادی چون عود و صندل و کافور که از هند به ایران وارد می‌شد ، تجارتی پرسود بود.
خلفای اموی و عباسی که شیفته تجمل و اشرافیت دربار پادشاهان باستانی ایران بودند، موی سر و ریش را به تقلید از آنان، با مشک سیاه می‌کردند. در این ادوار، ایران همچنان به عنوان یکی از مراکز معتبر عطرسازی جهان به شمار می‌آمد، در ایالت‌های مختلف ایران، روغن‌های معطر گوناگون از قبیل: عطر بنفشه، عطر نرگس، عطر سوسن، عطر زنبق، عطر مورد، عطر مرزنگوش، عطر بادرنگ تهیه می‌شد و عطر بهارنارنج تهیه و به کشورهای مشرق زمین، صادر می‌شد. عطری که از خیساندن گلبرگهای گل سرخ، در روغن‌های مخصوص و در فیروزآباد فارس به عمل می‌آمد، معروف بود. ایرانیان علاوه بر گلهای معطر یاد شده که از گلبرگهای آنها برای تهیه روغنهای معطر استفاده می‌کردند، از صمغ گیاهانی نظیر کافوری و یا چوب درختانی نظیر صندل و آبنوس و تخم گلهایی نظیر آنچه که از درخت بان به دست می‌آمد نیز عطرهای گوناگون، تهیه و تولید می‌کردند. عطری که از چوبهای معطر تهیه می‌شد. عمدتا از طریق تقطیر بدست می‌آمد.

مشک

استفاده از عطریات با منشأ حیوانی نظیر مشک و عنبر نیز معمول بود. عطریات به طور کلی به دو صورت مفرد و مرکب تولید و به کاربرده می‌شد. برای نمونه از روغنهایی که از گلهای معطری چون نرگس، یاس و گل سرخ تهیه می‌شد، برای چرب کردن بدن و یا موی سر و ریش به منظور خوشبو کردن آنها استفاده می‌کردند. عطرهایی که از طریق تقطیر به دست می‌آمد، عمدتا به منظور معطر کردن جامه و یا جای خواب به کار می‌رفت. از موادی مانند مشک برای معطر کردن و نیز رنگ کردن موی سر و ریش – به واسطه رنگ سیاه آن – استفاده می‌شد. اما ذوق و سلیقه لطیف ایرانی، از ترکیب کردن این مواد با یکدیگر نیز گونه‌های متنوعی از عطریات و مواد خوشبو آفرید که شاید بتوان آنها را (عطریات مرکب) نامید.

غالیه

از جمله معروفترین عطریات مرکب می‌توان به غالیه اشاره کرد که یکی از هفت آرایه زنان به شمار می‌آمد و برای تکمیل شش آرایه دیگر یعنی: سرخاب، سفیداب، وسمه، سرمه، حنا و زرک ( یا همان اکلیل، دانه‌های طلایی رنگی که از ورقه‌های نازک طلا ساخته می‌شد و زنان به مو و صورت می‌پاشیدند) مورد استفاده قرار می‌گرفت. این نوع عطر که آن را عطر مثلثی نیز خوانده‌اند، خوشبویی مرکب از مخلوط مشک و عنبر و دیگر عطریات بود و آن را برای سیاه کردن مو نیز به کار می‌بردند. غالیه را از مواد معطر دیگر نظیر: عود و عنبر و صندل و نیز عود و عنبر و گلاب هم می‌ساختند.

عطرهای مرکب

به طور کلی ترکیبی از ۳ نوع ماده عطرین به دست می‌آمد:
الف) مواد معطر جامد مانند مشک و عنبر و کافور
ب) روغنهای معطر نظیر « بان »
پ) عرقهای معطر نظیر گلاب و بیدمشک

دستنبو و شمامه

دستنبو یکی دیگر از عطریات مرکب، گلوله‌ای به شکل گوی و آمیخته‌ای از مشک و عنبر و دیگر عطریات بود که آن را به دست می‌گرفته و می‌بوییدند و لمس آن سبب معطر شدن دست نیز می‌گشت.
شمامه نیز گلوله‌ای به شکل گوی و آمیخته از چند ماده خوشبو و آن را مانند دستنبو به کار می‌بردند. از شمامه بیشتر در مجالس بزرگان استفاده می‌شد، چنان که در تاریخ بیهقی در وصف مجلس « بار دادن» (به حضور پذیرفتن درباریان، بزرگان، سفرا و نمایندگان و گاه عامه) در عهد مسعود غزنوی، به خوانچه‌های رزینی اشاره شده است که بر آنها نهاده بودند. گونه‌ای دیگر از عطریات مرکب را از در هم آمیختن مشک و عود و عنبر تهیه می‌کردند.

عبیر

عبیر نیز ماده خوشبوی مرکب دیگری بود که از طریق مخلوط کردن مشک و زعفران و گلاب و صندل، تولید می‌کردند. عبیر که یکی از مواد اصلی ساختن عطرهای مرکب بود، ماده‌ای صمغ‌گونه، چرب و خوشبو بود که از امعای نوعی وال تهیه می‌شد و آن را همچنین در ساختن گردنبندی به نام ‹عنبرینه› به کار می‌بردند. بدین ترتیب که زیور خاصی را به عنبر می‌آغشتند و اطراف آن را با جواهر تزئین کرده و به گردن می‌آویختند. عنبر را به منظور ساختن شمع نیز تولید می‌کردند، چنین شمعهایی، شمع عنبر نام داشت و هنگام سوختن، بویی خوش می‌پراکند.
مشک نیز که در عطریات ترکیبی و نیز به تنهای به کار می‌رفت، مانند عنبر، منشأی حیوانی داشت و آن را از کیسه‌ای به حجم نارنج در زیر شکم آهوی ختنی به دست می‌آوردند. این کیسه دارای منفذی است که از آن روغن قهوه‌ای رنگ با بوی بسیار خوش و تند می‌تراود. پس از شکار آهوی نر، بر شکم و اعضای او دست می‌مالیدند تا خونی که در اطراف ناف حیوان بود، به درون نافه جاری و در آنجا سرد و جامد شود. سپس نافه را از بدن آهو جدا می‌کردند و به مدت یکسال در مکانی مناسب می‌آویختند. سپس آن را می‌ساییدند و به کار می‌بردند.

گلاب ایرانی

گلاب عطر کهنسال سرزمین ما نیز که از جمله معروفترین عطریات گیاهی است، حاصل استخراج و تقطیر گلبرگهای گل محمدی است و کاربرد آن امروزه نیز به منظورهای گوناگون رایج است. حضور این عطر خالص و خوشبو در زندگی ایرانی، به حدی است که اغلب در محاوره آن را همراه کلمه عطر و به صورت « عطر و گلاب » یاد می‌کنند.
علاوه بر گل سرخ و گل محمدی، از دیگر گلها و گیاهان عطرین چه از طریق عصاره روغنی و چه استفاده مستقیم از گلبرگهای آنها، برای مقاصد گوناگون استفاده می‌شد که از جمله آنها می‌توان از: شاهسیرم (ریحان)، سوسنبر، شنبلید، ضیمران، قرنفل و یاس نام برد. استفاده از عطر دلنشین گل یاس، امروزه نیز در سراسر جهان نیز رایج است.
در فرهنگ ما، مواد معطر، نه فقط خاص زندگان است بلکه «درگذشتگان» نیز از آن بی‌بهره نمی‌مانند. برای نمونه صمغ سفیدرنگ و خوشبوی کافور که با شکاف دادن تنه درخت و یا عصاره کافور که از طریق تقطیر چوب درخت آن حاصل می‌گردد، برای غسل و شست و شوی بدن درگذشتگان برای سفر ابدی، آنان به کار می‌آید. همچنین آن را بر هفت نقطه سجده‌گاه (پیشانی، کف دو دست، سر زانوی دوپا، دو نوک انگشتان شست پا)ی درگذشته می‌مالند و به اصطلاح، «حنوط» می‌کنند. لازم به ذکر است که در قدیم از عصاره کافور برای خوشبو کردن جامه و بستر و نیز با سوزاندن صمغ آن در آتش برای معطر کردن محیط استفاده می‌کردند.

عطاری

به طور کلی، پیشه عطاری که در پیوندی مستقیم و تنگاتنگ با عطر و عطریات بوده است، از مشاغل رایج در قدیم بود و در میان مردم اعتباری ویژه داشت. عنوان عطار (صاحب پیشه عطاری) در آغاز بر فروشنده عطریات و گیاهان مولد رنگ، اطلاق می‌شد و از آنجا که عطرها و گیاهان رنگی (مولد رنگی)، اغلب خاصیت دارویی نیز دارند، مفهوم عطار، توسعه یافته و فروشنده مطلق داروها، به نام عطار خوانده می‌شد.
پیشه عطاری، به خصوص هنگامی که به تهیه و ساخت عطریات مربوط می‌گردد، پیشه‌ای ظریف و هنری دقیق است . عطاران، نه فقط با انواع گیاهان و مواد معطر و تهیه مواد عطری از آنها آشنا بودند، بلکه از خواص دارویی بسیاری از گیاهان معطر، برای درمان بیماران سود می‌بردند. برای نمونه، گلاب را برای رفع سردرد بیماران تجویز می کردند و یا علاوه بر استفاده از گلبرگهای بنفشه معطر به منظور تولید عطر بنفشه، آنها را به عنوان ملین برای مداوای بیماران به کار می‌بردند. عطاران، در کشورهای اسلامی، بازارهای خاصی داشته‌اند، برای نمونه در تاریخ بخارا در ضمن وصف وقایعی در سال 150 هـ.ق. به بازار عطاران نیز اشاره شده است. فضای این بازارها، همواره سرشار از بوی انواع عطرهای گوناگون بود و عطاران در میان مردم از شهرت و اعتباری خاص برخوردار بودند. حرفه عطاری، عموماً حرفه ای موروثی بود و پدران در عطاریهای خویش شیوه‌های دقیق و ظریف تهیه و تولید عطریات و انواع داروها را به پسران خود می‌آموختند. اغراق نیست اگر گفته شود که عطاران ایرانی، از جنبه معنوی در حقیقت میراث‌داران (عطرساز)ان ایران باستان بودند و دکانهای ایشان که به نام(عطاری) خوانده می‌شد، نه فقط محل تولید و فروش عطریات گوناگون بلکه در حکم داروخانه‌های امروزین بود. اما هنر عطاران، تنها محدود به تهیه و تولید عطریات نبود بلکه نگهداری از عطرها که بسیاری از آنها فرار بودند و به سرعت تبخیر می‌شدند و یا در صورت نگاهداری در مکانهای نامناسب، کیفیت مطلوب خود را از دست می‌دادند، نیز هنری دیگر بود. عطاران، عطریات را در صندوقچه‌هایی کوچک به نام طبله نگاهداری و در صندوقچه‌ها را با موم، محکم می‌کردند تا بدین وسیله بوی خوش و خاصیت مواد معطر از میان نرود.

گلاب گیری با قرع و انبیق

انبیق وسیله ساده ای که جابر بن حیان، کیمیاگر برجستهٔ ایرانی به منظور تقطیر مواد طراحی کرد. این ظرف برای گرم کردن مخلوط ها و جمع آوری و هدایت بخارهای حاصل بکار می رفت.

تاریخچه عطر در جهان

عطرها در زمان گذشته ابتدا از کشور مصر وارد بازار تجارت شدند. اشیایی که هنوز بوی گل حنا را در خود نگه داشته‌اند در مقبره امپراتوران پیشین پیدا شده‌اند. در معابد بخورهایی داده می‌شد و حیوانات را قبل از سوزاندن با مواد معطر پر می‌کردند تا بوی بد سوختن از بین برود. مصریان نیز مانند یونانی‌ها به لباس خود عطر می‌زدند. کتاب انجیل به مرهم معطر، انقوزه و سایر مواد معطر اشاره دارد. در قرآن کریم نیز از مواد معطر مانند مشک و گل سنبل (hycinth) یاد شده است. در افسانه یونان، آفرودیت اولین زنی بود که از مواد معطر استفاده می‌کرد. اختلاط مواد معطر توسط فردی بنام نئوفراستوس شرح داده شده است که نوشته‌های او نشان می‌دهد که این هنر بخوبی در زمان او پیشرفت کرده بوده است.
عرب‌ها در توسعه تجارتی خود چوب صندل را از هند و گل میخک و پاچولی (نعناع هندی) را از مالایا وارد نمودند. اولین عطر مدرن توسط هانگری واتر در اواخر قرن چهارم از مواد معطر آرایشی اروپایی از رزماری تقطیر شده ساخته شده و بنام Eau de Colgne (ادکلن) شهرت یافت و تا زمان ملکه ویکتوریا مورد استفاده قرار گرفت.
عطر دیگری توسط دوشس نرولی معرفی شد که Orange-flower water (آب گل پرتقال) می‌باشد عطر نرولی از عطرهای معروفی می‌باشد که اولین بار توسط جان ماریا فارینا با عنوان ادکلن معرفی شد. پیشرفت در این فراورده‌ها منجر به توسعه کاشت گل در فرانسه شد، جایی که هنوز هم از گل رز، یاسمن و اسطوخودوس عصاره‌گیری می‌شود و عطرسازان آن را بسیار با ارزش می‌دانند. در انتهای قرن 19 صنعت شیمی رو به کار عطرسازی آورد که با سنتز آلدئیدهای خوشبو شروع شد و منجر به ساخت عطر معروف شانل شماره 5 (chanel N0.5) در سال 1921 شد که بوی گل می‌داد. امروزه عطرسازان صدها اجزای معطر سنتزی و همچنین مواد معطر طبیعی را در اختیار دارند.

1- مواد معطره شیمیایی = Chemical Aroma ماده شیمیایی معطر

2- آنتوان لاووازیه = Antoine Lavoisier آنتوان لاووازیه، شیمیدان فرانسوی قرن 18 که جایزه نوبل گرفت، پدر شیمی مدرن

3- عطرهای طبیعی = Natural Perfumes عطرهای طبیعی

4- گیاهان معطر = Aromatic Plants گیاهان معطر

5- نوک انگشتان = Fingertips
Gently massage using your fingertips or a soft-bristled brush = با استفاده از نوک انگشتان یا با یک برس با پرزهای نرم به آرامی ماساژ دهید

6- رنگ کردن مو = Hair Coloration

7- بنفشه معطر = Sweet Violet
Sweet Violet, Vila odorata = بنفشه معطر، بنفج، بنفشه واغی

8- ماده معطر = Aromatic Agent ماده معطر و آروماتیک

9- بهارنارنج = Bitter Orange
Bitter orange, Citurs aurantium = نارنج، نرولی، پرتقال تلخ

NEROLI OIL, Neroli essential oil is extracted from the fragrant blossoms of the bitter orange tree and has a beautiful aroma that appeals to men and women alike. In common with rose and jasmine, neroli oil is almost a complete fragrance in itself and forms the heart of one of the worlds most enduring perfumes, ‘Eau de Cologne’. = روغن نرولی: روغنی كه از شكوفه معطر پرتقال تلخ به دست می آید.

10- نوک انگشت = Fingertip نوک انگشتان

Gently massage using your fingertips or a soft-bristled brush = با استفاده از نوک انگشتان یا با یک برس با پرزهای نرم به آرامی ماساژ دهید

11- اسطوخودوس = Lavender اسطوخودوس، لاوندر، لاواند

lavender essential oil = اسانس روغنی لاواند

lavender essential oil2 = اسانس روغنی لاوندر

English Lavender, Lavandula angustifolia = اسطوخودوس انگلیسی، اسطوقدوس، لاوندر، لاواند

FOUGÈRE, The French word for “fern.” Fougère fragrances depend on aromatic chemicals to produce the fern-like notes that combine well with lavender, citrus and coumarin in fragrances for men. = فوژه: لغت فرانسوی فِرن یا سرخس. عطریات فوژه مواد شیمایی آروماتیك برای تولید نوت های سرخس مانند هستند كه از آمیزش لاوندر، سیتروس، كومارین به دست می آید.

12- عطر نرولی = Neroli Perfume عطرهای نرولی

13- معطر کردن = Perfuming

14- رنگ کردن = Dyeing رنگ کردن

swatch dyeing test = تست رنگ سواچ

15- آرایش مو = Hair Styling مدل دادن به مو، آرایش مو

Hair styling products = محصولات مدل دهنده مو

16- ناندرتال = Neanderthal ناندرتال، انسانهای اولیه

17- صنعت عطر = Perfume Industry

18- چوب صندل = Sandal Wood

19- داروخانه = Drugstore داروخانه

20- کیمیاگر = Alchemist کیمیاگر، شیمیدانان قدیم

21- آفرودیت = Aphrodite الهه عشق و زیبایی

22- گل میخک = Clove شبدر

red clover = شبدر قرمز

clover extract = عصاره شبدر 
Hair color tone = تون رنگ مو ؛ skin tone =قوام پوست
red clover flower = گل شبدر قرمز

Clove, syzgium aromaticum = میخک، قرنفل، اوژنول

Red Clover, Trifolium pratense = شبدر قرمز، شبدر چمنزاری، شبدر وحشی

Sweet Clover, Lotus corniculatus = یونجه زرد، یونجه پاکلاغی

EUGENOL, Powerful spicy odour of clove found in oils of clove and cinnamon leaf. Also found in roses, carnations, hyacinths and violets. = اوژنول: رایحه اسپایسی و قدرتمند برخاسته از میخك كه در روغنهای میخك و برگ دارچین وجود دارد. همچنین در رُز میخك صورتی یا كارنیشن و هیاسینت و بنفشه وجود دارد.

23- دستگاهی = Instrumental دستگاهی، دستگاه وری

clinical-instrumental study = مطالعه بالینی-دستگاهی

24- بخار آب = Steam بخار آب، بخور

steamer = بخور

under steam = تحت بخور

facial steam = بخور صورت

facial steams = بخور صورت 

Steaming the skin = بخار دادن به پوست 

steam distillation = تقطیر با بخار آب

25- مرزنگوش = Sweet Marjoram
Marjoram, Sweet Marjoram, Origanum vulgare, = مرزنگوش، مرزنجوش، نوعی گیاه ادویه ای

26- حیوانی = Animalic
ANIMALIC, Characterized by bodily aromas or aromas most associated with traditional animal materials such as musk, civet and castoreum. These materials are now banned and have been replaced with musks obtained from plants and civet and castoreum smelling molecules obtained synthetically. = انیمالیك یا حیوانی، به بوهایی گفته می‌شود كه در عطرهای حیوانی سنتی مثل مُشك، سیوت و كاستریوم وجود دارد. این مواد در حال حاضر ممنوع هستند و با مشک‌های به دست آمده از گیاهان و مولکول‌هایی كه بوی شبیه سیوت و كاستریوم می‌دهند و به صورت سنتزی تشكل شده‌اند جایگزین شده‌اند.

27- عودسوز = Censer عودسوز، عطر دان
elixir, quintessence, scent, aroma, Essential Oil, Volatile Oils, Etheral Oils

28- بادرنگ = Citron
citron, citrus medica = بالنگ، ترنج، بادرنگ، اترج کبیر

29- سفالین = Earthenware سفالین
the lowest concentration of a chemical that prevents visible growth of a bacterium

30- ادوکلن = Eau De Cologn ادوکلن
ادو کلن

EAU DE COLOGNE, Contains the lowest concentration of 2-4% base. It’s light, refreshing and can be applied often. = ادوكلن دارای كمترین غلظت یعنی 2 تا 4 درصد اسانس پایه است. ادوكلن ها ملایم و طراوت بخش هستند و می توانند به دفعات استفاده شوند.

NEROLI OIL, Neroli essential oil is extracted from the fragrant blossoms of the bitter orange tree and has a beautiful aroma that appeals to men and women alike. In common with rose and jasmine, neroli oil is almost a complete fragrance in itself and forms the heart of one of the worlds most enduring perfumes, ‘Eau de Cologne’. = روغن نرولی: روغنی كه از شكوفه معطر پرتقال تلخ به دست می آید.

مطلب فوق را در شبکه های اجتماعی زیر با دوستانتان به اشتراک بگذارید