فیلترهای فرابنفش ترکیباتی هستند که در محصولات ضدآفتاب استفاده می شوند و از پوست در برابر پرتوهای زیانبار آفتاب محافظت می کنند. فیلترهای فرابنفش به دو دسته فیزیکی و شیمیایی تقسیم بندی می شوند.
استرهای PABA از جمله اکتیل دی متیل پابا
(padimate o)، یکی از پرکاربردترین مشتقات از این گروه می باشند که در مقایسه با پابا اثر لک زایی و تحریک کنندگی کمتر دارد. از دیگر مشتقات در این دسته، آمیل دی متیل پابا و گلیسریل پابا (گلیسریل آمینوبنزوات) می باشد که کاربرد کمتری دارند.
اکتیل متوکسی سینامات
سینامات ها دسته دوم از عوامل شیمیایی ضد UVB می باشند که از نظر FDA، پس از مشتقات PABA بیشترین کاربرد را دارند.
اکتیل متوکسی سینامات (octinoxate) قدرت اثر کمتری نسبت به padimate o دارد و در صورت استفاده از فرآورده گاه نیاز است تا برای افزایش کارایی در برابر اشعه UVB از عامل دیگری نیز سود جست. اتوکسی-اتیل پارا – متوکسی سینامات (cinoxate) کاربرد کمتری دارد. ایزوآمیل-پارا-متوکسی سینامات از جمله مشتقاتی است که در اروپا به عنوان ضدآفتاب رسمی شناخته شده است. این مشتقات
حلالیت در آب کمی دارند و به راحتی از سطح پوست شسته نمی شوند، به همین منظور کاندیدای مناسبی برای ضدآفتاب های مقاوم به آب و خیلی مقاوم به آب می باشند. حساسیت زایی این مواد زیاد نیست، با این وجود مواردی از حساسیت زایی نوری از کاربرد این فرآورده ها نیز گزارش شده است.