فر کردن موها با استفاده از مواد شیمیایی انجام می شود. اگر درست اقدام نکنیم به موها آسیب خواهیم زد. فرکننده ها از محصولات آرایشی بهداشتی خطرناک به شمار می آیند. فر کردن شیمیایی مو با موادی حاوی تیوگلیکولیک اسید که پیوندهای دی سولفید پروتئین های مو را می شکنند و پس از پیچیدن به دور میله فر توسط محلول خنثی کننده دوباره پیوند می دهد، تشکیل شده است.
اولین فر دائمی مو در سال 1905 توسط دستگاهی که Charles Nessler اختراع کرد انجام شد در این روش مو را حول بیگودی های خاص آن، زمان می پیچیدند و توسط چندین رشته سیم، با دادن حرارت الکتریکی فر دائم در مو ایجاد می کردند. در این روش موها حالت وز به خود می گرفت.
یک کلیپ ویدئویی از
فر کردن موها با این دستگاه قدیمی در فیلم آموزشی ولا (Wella) نشان داده شده است علاقه مندان مقیم ایران می توانند این فیلم آموزشی را توسط شرکت تهران مو(نماینده ولا در ایران) تهیه کنند. ضمناً این فیلم به زبان فارسی ترجمه شده .
فر زدن دائمی موها به شکل امروزی و با استفاده از مواد شیمیایی از سال 1940 رونق پیدا کرد این روش فر سرد نامیده شده است.
از آنجا که مو دائما در حال رشد است فر کردن دائمی موها(Permanent waving) واژه چندان دقیقی نیست اما به کار بردن این واژه از این جهت مرسوم شده که در این روش به جهت تغییری که در ساختمان طبیعی مو داده می شود فرها دوام بسیار بیشتری در مقایسه با مدل دهنده هایی که مو را به صورت موقتی فرمی کنند، دارد.
شیمی
فر کردن موها
همانطور که بدن ما توسط استخوانها شکل گرفته و خمیدگی بدن مربوط به خمیدگی استخوانهای پشت انسان است پلهای گوگردی نیز اسکلت اصلی مو را تشکیل می دهند. و در نتیجه فر و یا صاف بودن مو به علت طرز قرار گرفتن پلهای گوگردی می باشند.
این پلهای گوگردی در واقع پیوندهای شیمیایی (از نوع کووالانسی) بین دو اتم گوگرد هستند که به صورت جانبی رشته های پروتوئینی مو را به هم متصل می کنند.
کاری که فر کننده های شیمیایی انجام می دهند آن است که این پلهای گوگردی را می شکنند و بعد از آن که مو حول
میله فر به شکل دلخواه در آمد این پلها را دوباره می سازند.