قرع و
انبیق در کیمیاگری قدیم: به دستگاه تقطیر مایعات قرع و
انبیق میگفتند. مادهای که میخواستند تقطیر کنند در قرع حرارت میدادند و بخارات حاصل در
انبیق تبدیل به مایع میشد و این مایع در ظرف سومی به نام قابله، گرد میآمد. چون قرع به طور مستقیم روی آتش قرار میگرفت برای جلوگیری از ترکیدن، آن را گلآلود میکردند. قرع واژهای است عربی به معنی کدو و چون این ظرف به شکل کدو است، قرع نامیده شد.
انبیق از واژه یونانی آمبیکس آمده که در عربی تبدیل به ال
انبیق و در زبانهای اروپایی به آلمبیک یا آلامبیک تبدیل شد. امروزه این واژه در زبانهای اروپایی به کل دستگاه تقطیر، اطلاق میشود. کاشیکاران از این دستگاه برای ساخت تیزاب سلطانی استفاده میکردند.