پیلینگ شیمیایی = Chemical peeling
نویسنده:
چکیده: معادل انگلیسی کلمه یا واژه پیلینگ شیمیایی، Chemical Peeling می باشد.
پیلینگ شیمیایی چیست؟
پیلینگ شیمیایی = Chemical Peeling
Chemical peeling = لایه برداری شیمیایی، پیلینگ شیمیایی
واژه «پیلینگ شیمیایی» در مقالات سایت احسان حسنانی
بیماری های پوست و مو: هایپرپیگمنتاسیون / هیپرپیگمانتاسیون
پیگمانتاسیون می تواند هایپر یا هایپو باشد. هایپرپیگمنتاسیون یا هایپرپیگمنتیشن یکی از عوارض پوستی است که در اثر تجمع غیریکنواخت رنگدانه های ملانین در پوست اتفاق می افتد. این عارضه شایع اما بی ضرر است. از 40 سالگی به بعد از هر 3 خانم یک نفر دچار لکه های پیری می شود و از 50 سال به بالا بیش از 90 درصد خانم ها به هایپرپیگمنتیشن مبتلا می شوند. برای از بین بردن کک و مک، لکه های پیری و هایپرپیگمنتاسیون از لیزر می توان استفاده نمود.
گاهی به اشتباه، لک های صورت را به بدکاری کبد نسبت می دهند. با کمال احترامی که به تفسیر طب های مختلف داریم اما با وجود اینکه نام دیگر این لکه ها Liver spot یا لکه های کبدی است اما ربطی به بد کار کردن کبد ندارد. از آنجا که این لکه ها، سطحی هستند به درمان با پیلینگ شیمیایی خوب جواب می دهند. هیدروکینون، روشن کننده های غیرهیدروکینونی و حتی ماسک های خانگی ممکن است جواب دهد. اگر اینها جواب نداد می توان از درم ابرژن و نهایتاً کرایوتراپی استفاده کرد.
درمان این نوع بیماری ها عمدتاً TCA است که نوعی لایه بردار می باشد که به عنوان یک پیلینگ شیمیایی داخل مطب یا کلینیک استفاده می شود. پیلینگ شیمیایی با گلیکولیک اسید همراه با آداپالن و آزالئیک اسید انجام می شود.
مشاهده مطلبدانستنی های پوست و مو: پیلینگ
پیلینگ شیمیایی یکی از روش های ترمیم و درمان نسبی چین و چروک های زودرس است که در آن با استفاده از مواد کراتولیتیک، لایه ای از روی پوست برداشته می شود.
استفاده از لایه بردارهای شیمیایی در دوره جدید به زمان جورج میلر متخصص پوست بر می گردد که با مصرف فنول اقدام به برطرف نمودن جای زخم های به جا مانده (اسکار) نمود. بعد از گذشته دهه ها لایه برداری تبدیل به عملی شد که توسط افراد غیر متخصص نیز انجام می شود.
پیلینگ شیمیایی
لایه برداری شیمیایی به منظور جوانسازی پوست یکی از قوی ترین ابزارهای در دسترس متخصصین پوست یا جراحان زیبایی می باشد.
با توجه به شرایط سنی و نوع عارضه پوستی، پزشکان پوست و مو از مواد شیمیایی مختلفی برای پیلینگ استفاده می کنند. اسید تری کلرواستیک، اسیدگلیکولیک، اسید پیروویک و اسید کوجیک از رایج ترین مواد مصرفی در پیلینگ شیمیایی است.
در صورتی که عمل پیلینگ شیمیایی توسط افراد غیرمتخصص برای بیمار انجام شود، عوارضی مثل گشاد شدن مویرگ ها، عفونت باکتریال، لک شدن پوست، ایجاد جوشگاه و افزایش حساسیت پوست محتمل است.
قبل از عمل پیلینگ شیمیایی، سوابق بیماری هایی مانند آلرژی، بیماری قند، مصرف کپسول آکوتان، اعتیاد به سیگار، درم ابریژن قبلی، عفونت های پوستی، استعداد کلوئید سازی (گوشت اضافی آوردن) باید توسط پزشک به دقت بررسی و ارزیابی گردد.
پیلینگ شیمیایی روی قسمت های حساس و قرمز پوست نباید انجام شود.
پیلینگ شیمیایی چگونه کار می کند؟
پیلینگ جریان خون در سطح پوست را افزایش داده و باعث تحریک پوست و ساختن سلول های جدید می شود.
معمولا سلول های پوست هر 28 روز نوسازی می شوند. به عبارت دیگر، سلول های تازه به سطح پوست آمده و سلول های قدیمی از پوست جدا می شوند. با بالا رفتن سن، سلول های مرده به راحتی از روی پوست زدوده نمی شوند. به همین علت پیلینگ برای پوست هایی که در حال پیر شدن هستند، بسیار مناسب است.
کاربردهای پیلینگ
•
پیلینگ شیمیایی یکی از روش های ترمیم و درمان نسبی چین و چروک های زودرس است.
مشاهده مطلبواژه «پیلینگ شیمیایی» در منابع و ترجمه های احسان حسنانی
مطلب فوق را در شبکه های اجتماعی زیر با دوستانتان به اشتراک بگذارید
