رنگ کردن مو = hair coloration

 شیمی دکلره کردن دکلره کردن یا بی رنگ کردن مو معمولاً با اکسید کردن ملانین (رنگ دانه های مو) انجام می شود. بسیاری از دکلره های مو از دو بطری تشکیل شده که با یکدیگر آمیخته می شوند. یک بطری حاوی ماده قلیایی و دیگری حاوی محلول آبی هیدروژن پراکساید می باشد. دکلره های قوی تری نیز وجود دارند که حاوی ماده تقویت کننده (آمونیوم و پرسولفات های دیگر) می باشند و برخی انواع دیگر حاوی پیروسولفیت سودا که به محلول قلیایی اضافه می شود.

 رنگ موها یکی از مهمترین محصولات آرایشی بهداشتی مو هستند. در کشورهای توسعه یافته بیش از درصد از خانم ها حداقل یک بار از رنگ مو استفاده نموده اند و یا به طور منظم مو را رنگ می کنند. یکی از مهم ترین علل رنگ کردن مو تغییر رنگ مو های خاکستری و پوشاندن سفیدی مو می باشد. بیش از درصد از رنگ موها از نوع اکسیدانی یا دائمی هستند. مخلوط آب اکسیژنه و یک عامل قلیایی (مانند آمونیاک) سبب روشن شدن رنگ طبیعی مو می گردد و به دنبال آن استفاده از رنگ های دائم غیر قابل شستشو با آب سبب جایگزین شدن این رنگ، در مو می شود. با توجه به پیچیدگی ساختار شیمیایی مواد سازنده رنگ مو، درنظر گرفتن سلامت و کیفیت این فرآورده ها بسیار دارای اهمیت می باشد. رنگهای مو دو کاربرد عمده دارند: مخفی نمودن موهای سفید شده

 - دریچه های مویی که با اینگونه مواد رنگ شده مسدود می گردد بنابراین دکلره و بی رنگ کردن مو بسیار مشکل و گاهی نشدنی خواهد شد. از این رو دسترسی به رنگهای با پایه روشن در آینده امکانپذیر نخواهد بود. •  رنگ موهای شیمیایی این گونه رنگها از مواد شیمیایی ساخته می شوند. بزرگترین مزیت رنگ موهای شیمیایی تنوع رنگ ها و عیبشان ایمنی کمتر خصوصا در فرمولاسیونهای غیر استاندارد است.

 رنگ موهای شیمیایی همچنین به علت فعل و انفعالات شیمیایی که در فرایند رنگ کردن مو رخ می دهد - خصوصا اگر رنگ کردن مو با مهارت انجام نشود - آسیب هایی مانند خشک شدن مو وهمچنین تحریک و سوزش پوست سر بوجود می آید. تحقیقات اخیر نشان داده رنگ موهای شیمیایی می توانند در دراز مدت حتی باعث بروز بیماریهایی مانند سرطان شوند که برای نمونه می توان به خبری که به تازگی در مورد ارتباط رنگ مو با سرطان منتشر شده اشاره نمود: خلاصه خبر آن است که که طی پژوهشی ثابت شده خانمهایی که به مدت بیش از بیست سال از رنگ موهای شیمیایی استفاده کرده اند بیشتر از خانمهایی که از رنگ مو استفاده نکرده اند در معرض بیماری سرطان سیستم لنفاوی(NHL) قرار دارند برای دیدن متن کامل این خبر اینجا یا اینجا را کلیک کنید.

 البته این مساله چندان نگران کننده نیست زیرا در دو دهه اخیر بسیاری از مواد شیمیایی خطرناک ازفرمولاسیون برخی مواد مصرفی برای رنگ کردن مو حذف شده که این مواد شیمیایی خطرناک بیشتر در فرمولاسیونهای قدیمی یافت وجود داشته اند.

 در رنگ موهای دائم میزان آب اکسیژنه در سطح سر به 6 درصد می رسد و به عنوان قلیایی کننده نیز از آمونیاک استفاده می شود که این امر pH را به حدود 10.5 – 9.5 می رساند. این تنش اعمال شده سبب نفوذ رنگ مو تا خلال کورتکس می گردد. این نوع رنگ ها ثبات و دوام اثر طولانی دارند و با گستره وسیعی از رنگ ها در بازار عرضه می شوند. رنگ موهای دائم به شکل بارزی سبب روشن شدن رنگ مو می گردند و قدرت پوشانندگی موهای خاکستری را به طور کامل دارند. با رشد مو از سطح سر تغییر رنگ ایجاد می شود بنابراین این افراد برای حفظ یکنواختی رنگ مو می بایست هر 6-4 هفته، رنگ کردن مو را تجدید نمایند.

 سشوار و اتو مو سؤالات متداول در مورد صاف کردن مو با روش ژاپنی صاف کردن مو با روش ژاپنی چه مقدار زمان می برد؟ بسته به نوع مو، طول مو و میزان آسیب دیدگی آن بین 3 تا 4 ساعت. ماندگاری اثر این روش چقدر است؟ مویی که با روش ژاپنی صاف شده، اثرش دائمی است. منظور از دائمی در تکنیک های آرایش مو همانطور که می دانید، مدت زمان 4 تا 6 ماه است. زیرا موها همواره رشد نموده و به طبیعت اصلی خود باز می گردند. چه مدت بعد از صاف کردن مو با روش ژاپنی می توان موها را شست و شو داده و مرطوب نمود؟ دو روز بعد از استفاده از این تکنیک می توانید موها را شسته و آبکشی کنید. برای حفظ اثر صافی موها، هر بار بعد از شامپو کل موها را سشوار کنید. ایمنی روش ژاپنی چقدر است؟ از آنجاییکه محلول های یوکو حاوی مواد شیمیایی تولیدکننده فرمالدهید و مواد سرطانزای دیگر نیست، این محصول ایمن می باشد. صاف کردن مو به روش ژاپنی چه تفاوتی با روش ژاپنی و کراتینه کردن مو دارد؟ صاف کردن مو با روش ژاپنی با تغییر دادن فیزیکی ساختار مو، مو را صاف می کند. روش برزیلی و کراتینه کردن مو، با پوشاندن موقتی مو با کراتین مو را صاف می کند. روش برزیلی و کراتین تا سه ماه مو را صاف نگه می دارند و در این مدت چندین بار باید به سالن آرایش مراجعه کنید. آیا رنگ کردن موها بعد از صاف کردن مو با روش ژاپنی امکانپذیر است؟ این تکنیک را همزمان با رنگ کردن مو نمی توان استفاده نمود. رنگ کردن مو دو هفته بعد یا قبل از صاف کردن مو با روش ژاپنی می تواند انجام شود. منابع The Japanese Hair Straightening Guide

 - قبل از رنگ کردن مو، تا 24 ساعت آن را شامپو نکنید زیرا چربی طبیعی مو به عمل جذب رنگ بر روی مو کمک نموده و باعث سهولت در امر رنگ کردن مو می گردد.

 رنگ کردن مو تغییراتی در ساختار مو ایجاد می کند. موی رنگ شده متخلخل و تیره است و به سختی شانه می شود. مواد لیپیدی با نفوذ به کورتکس، ماتریس لیپیدی بین سلولی مو را ترمیم می کند. مواد لیپیدی ممکن است بتوانند روی مو لایه ای محافظ تشکیل دهد. در اثر تشکیل این لایه، ظاهر مو بهبود یافته، سطح مو ترمیم شده و پولک های کوتیکول هموار می شود. مواد لیپیدی مو را صاف تر و شانه پذیرتر می کند.

 دو ماده شیمیایی پایه در تمام فرایندهای رنگ کردن مو شرکت دارند: ماده اول «پیروکسید هیدروژن» یا «اکسیدان» نام دارد. این ماده موجب حالت گرفتن مو و تثبیت رنگ آن می شود. استفاده از اکسیدان به مقدار زیاد، سولفور مو را خارج می کند. از دست رفتن سولفور مو نیز باعث زیری و نازکی تارهای مو می شود. در اکثر رنگ موها، میزان اکسیدان 30 درصد یا کمتر است. ماده دیگر تشکیل دهنده رنگ مو آمویناک نام دارد. این ماده قلیایی، در نتیجه ترکیب شدن اکسیدان با رنگ اولیه مو، به صورت کاتالیزور عمل و رنگ موها را روشن می کند. همچنین آمویناک موجب جدا شدن کوتیکول و نفوذ رنگ به درون پوسته مو می شود. اولین رنگ موی شیمیایی توسط شیمی دان فرانسوی یوگن شولر با استفاده از ماده شیمیایی پارا فنیل اتیلن دی آمین ساخته شد. امروزه درصد خانم ها موهایشان را رنگ می کنند. بسته به نوع رنگ مو از قبیل دائمی، نیمه دائمی و موقتی بودن از مواد شیمیایی مختلفی در ترکیب رنگ موها استفاده می شود. ماده قلیایی آمونیاک و همچنین اتانول آمین ها و سدیم کربنات در رنگ موها استفاده می شوند. هیدروژن پر اکساید در درصدهای مختلف نیز در رنگ موهای نیمه دائمی و دائمی کاربرد دارد.

  بعد از رنگ کردن مو تا مدتی با استفاده از کاندیشنرهای حاوی سورفکتانت های کاتیونی مطابق دستورالعملی که معمولاً برای همه کاندیشنرها یکسان است، روی موها استفاده می کنند تا پولک های مو روی یکدیگر خوابیده و رنگ مو حفظ شود. به این ترکیبات اصطلاحاً تثبیت کننده رنگ نیز می گویند. از کاندیشنرهای آبکشی شدنی rinse off یا ماسک های به جا ماندنی leave on نیز برای این منظور استفاده می شود. این ترکیبات باید خاصیت اسیدی ملایم داشته باشند.