ناخالصی = impurity

impurity = ناخالصی، آلودگی

 در بنزین های قدیمی سرب را برای این استفاده می کردند که عدد اکتان (Octane) بنزین بالا برود و خوب تر بسوزد. در واقع تترا اتیل سرب یکی از ترکیبات تشکیل دهنده بنزین های سربدار بود. اما اگر در محصولات آرایشی بهداشتی یا رژ لب به فرض سربی هم وجود داشته باشد که الان در ادامه در مورد حد و حدودهایش صحبت می کنیم، این به عنوان آلاینده یا ناخالصی داخل محصول رفته است. این گونه نبوده که سرب را بردارند به رژ لب اضافه کنند تا پایداری و ماندگاری رنگ آن افزوده بشود.

 سرب به صورت ناخالصی و به صورت آلاینده، همراه رنگ دانه های دیگر که می تواند اکسید آهن (Iron oxide) یا تیتانیوم دی اکساید(Titanium dioxide) باشد وارد رژ لب شده است.

 احسان حسنانی: خوب لینک سایت FDA را آن بالا گذاشتم و در ادامه عکسی از سایتشان برداشتم و آنجایی که دارد می گوید سرب وقتی به عنوان یک ایمپیوریتی (impurity)یعنی ناخالصی یعنی آلودگی در محصولات آرایشی استفاده می شود بایستی محدوده اش (part per million) 10 تا 20 باشد. برای آن که ببینیم چقدر این عدد کوچک است 20 ppm یعنی یک عدد صفر یک عدد ممیز، پنج عدد صفر جلویش و عدد 2 (0.000002)، این مقدارش است.

  برخی از سورفکتانت ها مثل سدیم لوریل اتر سولفات که اصطلاح تجاری آن تگزاپون است، در ترکیب بسیاری از محصولات پاک کننده آرایشی بهداشتی مثل شامپوها و لوسیون ها استفاده می شود. در طی فرآیند تولید سدیم لوریل اتر سولفات، فرآیندی به نام اتوکسیله شدن وجود دارد که در واقع فرآیند افزودن اتیلن اکساید به اسید چرب است. محصول جانبی این واکنش ماده ای ناخواسته به نام دی اکسان است که به صورت ناخالصی در مواد اولیه آرایشی بهداشتی باقی می ماند.

 واکنش بالا به صورت کامل انجام نمی گیرد بنابراین مقداری از الکل اتوکسیله به عنوان ناخالصی در محلول باقی می ماند. نمک نیز مانند NaCl وجود خواهد داشت مگر اینکه جداسازی شود.

 ساخت این ترکیبات به وسیله واکنش اسید کلرید (از اسید چرب) با سدیم ایزتیونات صورت می گیرد. سدیم ایزتیونات ها از اتیلن اکسید و سدیم سولفیت تهیه می شوند. برخی از ناخالصی های آن عبارتند از: حدود %8-10 نمک، ولی در برخی از محصولات بسیار کمتر است صابون؛ اسید چرب؛ سدیم ایزیتونات واکنش نداده.

 4- ناخالصی ها: بسیاری از مواقع رنگبری به وسیله هیپوکلریت توسط برخی از تولیدکننده ها صورت می گیرد. این امر جهت تولید محصولی با خواص ظاهری بهتر (از نظر رنگ) انجام می شود که مواد باقیمانده حاصل از این فرآیند اغلب قابل شناسایی هستند.

 3- ویسکوزیته محلول آبکی: ویسکوزیته محلول در حدود غلظت های %30-40 به سرعت افزایش یافته و به صورت ژله ایی در می آید. ولی در حدود غلظت های %60-70 به یک مایع نسبتاً روان تبدیل شده که مجدداً با افزایش غلظت، ژله ایی می شود. مقادیر حداقل غلظت های مورد نیاز جهت تغییر فرم محلول، متناسب با نوع الکل سولفاته شده مصرفی تغییر می کند، همچنین برخی از ناخالصی ها مانند الکل سولفاته نشده نیز در این مورد مؤثر خواهند بود. این مقدار حداقل، به وسیله دما نیز تحت تأثیر قرار می گیرد. ویسکوزیته محلول های آبکی را با افزودن الکل های زنجیره کوتاه و گلیکول ها می توان کاهش داد در حالی که آلکانول آمیدها (و نمک) به راحتی ویسکوزیته را افزایش می دهند. ویسکوزیته در اثر افزایش الکترولیت افزایش می یابد. مشتق نمک MEA نسبت به TEA به افزایش نمک های معدنی حساستر است (خصوصاً یون کلر). اثر نمک بر روی ویسکوزیته به غلظت الکل های چرب واکنش نداده هم بستگی دارد. برای افزایش گرانروی نمک TEA از آلکانول آمیدها یا کوکوآمیدو پروپیل بتائین استفاده می شود.

 الکل های آبگریز مورد استفاده، مشابه مواردی است که در قسمت آلکیل سولفات ها توضیح داده شد. ولی اکسو الکل ها با تعداد کربن فرد، نسبت به تولید الکل سولفات ها بیشتر مورد مصرف قرار می گیرند. اسید آزاد این ترکیبات ناپایدار است (همانند الکل سولفات ها) و باید به محض سنتز شدن خنثی شود. محصولات دارای اکتیو بالا (%65-70) چندین مزیت دارند. همان طور که واضح و مبرهن است هزینه نقل و انتقال و انبارداری کاهش یافته و مقاومت ماده حتی بدون نگهدارنده در برابر آلودگی های میکروبی افزایش می یابد. همچنین درصد ناخالصی ها نیز در ترکیبات دارای اکتیو بالا کمتر است.

 ترکیبات با درصد کمتر و ناخالصی های موجود در این دسته از محصولات عبارتند از:

 آهن خالص خیلی دیر زنگ می زند. ناخالصی ها باعث افزایش سرعت زنگ زدن آهن می شوند.

 بدست می آید. روش دیگری موسوم به روش «خیس» که از تکلیس استفاده می کند ZnO با اندازه کوچکتر ولی ناخالصی بیشتری تولید می کند. مزایای اکسیدهای میکرونیزه برای دسترسی به محصولی با SPF بالا و محافظت وسیع الطیف می توان ترکیبی از TiO2 و ZnO را استفاده کرد. اکسید روی (ZnO ) یک نگهدارنده (preservative) مؤثر در برابر باکتری های باگرام مثبت و منفی و همچنین قارچها و مخمرها است.

 ماده حامل: برای رقیق کردن اسانس از حامل ها یا حلّال ها استفاده می شود. رایجترین نوع حلال در عطرسازی الکل است. همراه با این الکل مقداری آب به عنوان ناخالصی وجود دارد. الکل باعث می شود که اسانس به خوبی پخش شود و از رشد میکروبها جلوگیری می کند.

ترجمه به فارسی: ماسک کرمی صورت برای زدودن ناخالصی ها و چربی اضافه پوست صورت حفظ همزمان رطوبت پوست. بافت پوست را نرم نموده و به صورت عمقی پاکسازی می کند.