هیپودرم = hypodermis

hypodermis = هیپودرم، هیپودرمیس، لایه زیر پوست

hypodermis
هیپودرم، هیپودرمیس، لایه زیر پوست

 این چیزی که در این شکل می بینید لایه های پوست است. همان طور که می بینید یک لایه فوقانی دارد به نام اپیدرم که انگلیسی اش می شود اپیدرمیس (Epidermis) همان طور که در این شکل نوشته شده است، لایه بعدی می شود درم یا درما (Derma) به انگلیسی و یک لایه زیری هم دارد که به آن می گوییم هیپودرم (Hypodermis) یا ساب کیوتیس لیر (Subcutis layer) که در واقع اسمش را می گذارند لایه زیرپوستی یا هیپودرم هم بعضی جاها به آن می گویند.

  آدیپوسیت ها یا آدیپوسایت ها، سلول های چربی هستند که در عمقی ترین بخش پوست یعنی هیپودرم قرار گرفته اند. در درون آدیپوسایتها فعل و انفعالاتی صورت می گیرد که برایندشان تعادل منظمی بین واکنش های تولید و مصرف چربی است.

 واکنش های متابولیکی صورت گرفته در آدیپوسایت های مستقر در هیپودرم ، می توانند به بایوسنتز (لیپوژنسیس ) یا تخلیه لیپیدها (لیپولیز ) بیانجامند. در حالت عادی، بین لیپوژنسیس و لیپولیز تعادل و وابستگی وجود دارد. عوامل مختلفی مثل تغییرات هورمونی ، عوامل وراثتی و شیوه های نامناسبی که یک فرد در طول زندگی در پیش می گیرد می توانند با ناکارامد کردن مکانیزمهای یادشده، این تعادل را بر هم زنند . در اثر به هم خوردن این تعادل، بافت آدیپوز به گونه ای بدشکل در نواحی خاصی از بدن تجمع نموده و ظاهر زشتی شبیه پوست پرتقال روی بدن ایجاد می شود. آدیپوز و زیبایی پوست چربی زیرپوستی مسئول حجم دادن به پوست و توپر نشان دادن آن است. با افزایش سن، این بالشتک چربی به علت اختلال در متابولیسم آدیپوسایتها، کاهش تعداد آدیپوسایتها و کاهش اندازه آدیپوسایتها به تدریج ذوب شده و از بین می رود. این اتلاف چربی در نواحی خاصی مثل شقیقه ها، زیر چشم و ناحیه گونه نمایان تر است. به همین علت ابروها دچار افتادگی شده، زیر چشم ها گود افتاده و حلقه های تیره ظاهر می شوند. این عارضه، استخوان های صورت را نمایان تر جلوه می دهد.

  پوست، تمام قسمت های بدن را پوشانده و از عوامل آسیب رسان بیرونی در برابر آسیب و کاهش رطوبت محافظت می کند. مو، ناخن، غدد عرق و غدد چربی از ضمائم پوست هستند. مساحت پوست یک انسان بالغ حدود متر مربع است. ضخامت پوست، با سن، جنسیت و بسته به عضو بدن متغیر است. معمولاً پوست آقایان از پوست خانم ها ضخیم تر است. در خانم ها ضخامت چربی زیر پوست بیشتر است. پوست پلک، نازک ترین و پوست کف پا، ضخیم ترین بخش های پوست بدن هستند. لایه های پوست شکل زیر مقطعی از پوست را نشان می دهد. همانطور که می بینید، پوست مثل یک صفحه کاغذ، تخت نیست. بلکه ساختاری لایه لایه دارد. پوست دارای یک لایه رویی به نام اپیدرم، یک لایه درونی به نام درم است. در زیر درم نیز یک لایه زیرین به نام هیپودرم قرار گرفته که بخشی از پوست محسوب نمی شود.

 عکس از وبلاگ نسیم جوانی هیپودرم: لایه زیرپوستی هیپودرم بخشی از پوست محسوب نمی شود. هیپودرم یا لایه زیرجلد، بافت زیرین «درم» است که هر چند جزو پوست محسوب نمی شود، اما نقش بزرگی در ثبات و محافظت عناصر زیر آن ایفا می کند. هیپودرم (بافت زیرپوستی) محل ذخیره چربی و جایی است که پوست به ماهیچه و یا استخوان متصل می شود.

 ضخامت هیپودرم متغیر بوده و حاوی مقدار زیادی سلول چربی است. کار اصلی این لایه چسباندن پوست به اندام های زیرین می‌باشد. این لایه حاوی رگهای خونی بزرگ و اجسام پاچینی است. شریانهای بزرگ هیپودرم ، در حد فاصل درم و هیپودرم شبکه‌ای را به نام شبکه جلدی بوجود می‌آورند که انشعابات آنها هم درم و هم ساختمانهای موجود در هیپودرم را تغذیه می‌کند.

 هیپودرم (بافت زیرپوستی) محل ذخیره چربی و جایی است که پوست به ماهیچه و یا استخوان متصل می شود. نیمی از چربی بدن در این ناحیه و درون سلولهای چربی (آدیپوسایتها) موجود در آن قرار گرفته است (مرجع: ویکی پدیا). بافت چربی قرار گرفته در هیپودرم همانند یک «کوسن قابل ارتجاع» از اپیدرم و درم محافظت می کند.

 در پوست سه لایه به نام های اپیدرم، درم و هیپودرم وجود دارد. لک های سطحی در اپیدرم تولید می شوند، یعنی در قسمت بالایی پوست.