گونه های فعال اکسیژن = reactive oxygen species

reactive oxygen species, ROS = گونه های فعال اکسیژن

ROS, Reactive oxygen species (ROS) are chemically reactive chemical species containing oxygen. Examples include peroxides, superoxide = گونه های فعال اكسیژن

reactive oxygen species, ROS, chemically reactive chemical species containing oxygen. Examples include peroxides, superoxide, hydroxyl radical, and singlet oxygen. = گونه های فعال اکسیژن به اختصار ROS مواد شیمیایی فعال که حاوی اکسیژن می باشند. مثل پروکسیدها، سوپراکسیدها، رادیکال هیدروکسیل و اکسیژن منفرد

reactive oxygen species = گونه های فعال اکسیژن

reactive oxygen species
گونه های فعال اکسیژن

 • تشکیل گونه های فعال اکسیژن

 از آنجا که بسیاری از عملکردهای سلولی وابسته به تامین کافی آدنوزین تری فسفات است، کوانزیم کیتون برای سلامت تمام بافت ها و ارگانهای بدن ضروری است. کوانزیم کیوتن یکی از مهمترین آنتی اکسیدان های لیپیدی است که از تشکیل رادیکال های آزاد، تغییر شکل پروتئین ها، لیپیدها و DNA جلوگیری می کند. در بسیاری از بیماری هایی که که به تولید گونه های فعال اکسیژن مرتبط است، مشاهده شده که غلظت کوانیزم کیوتن در بدن کاهش یافته است.(NCBI)

 در همین سایتی که این اطلاعات در مورد ویتامین ث گفته شده، یکی از همین سایت های خارجی است، یک تئوری مطرح شده است و آن این است که اولش با این مقدمه شروع کرده است که بعضی از انواع رادیکال های آزاد ( این ROS که اینجا نوشته منظورش رادیکال های گونه های فعال اکسیژن است. انگلیسی اش اینجا نوشته شده است reactive oxygen sepias ) برای جلوگیری از رشد میکروب ها ساخته شده اند. یک antimicrobial effects دارد. بنابراین وقتی که ویتامین ث می آید و این رادیکال های آزاد را از بین می برد، حالا اینجا حرفش و تئوری اش این است، می گوید این ویتامین ث اگر مقدارش زیاد باشد و تمام این رادیکال های آزاد را حذف کند، در نتیجه چیزی برای مقابله با باکتری های مولد آکنه که به آن پی آکنه (p-acne) می گویند وجود ندارد، باکتری ها رشد می کند و این ممکن است باعث جوش زدن پوست بشود. البته در ادامه هم گفته است که این چیزی که من دارم در موردش می گویم خیلی کم در موردش تحقیق شده است و احتیاج است بیشتر در موردش تحقیق بشود و خودش هم گفته است که این یک تئوری بیش نیست.

 اثرپلی ساکاریدها در زدایش فلزات سنگین فلزات سنگین به فلزاتی مثل کادمیم، سرب، آرسنیک و جیوه گفته می شود که دانسیته نسبتاً بالایی دارند. این فلزات غالباً در غلظتهای بالا سمی و کشنده هستند. فلزات سنگین از طریق غذا، آب آشامیدنی و هوا ممکن است وارد بدن انسان شوند. در اثر افزایش آلودگی های محیطی فلزات سنگین بیشتری در درون بدن انباشته می شود. . اثرپلی ساکاریدها در ممانعت از پروکسی شدن لیپیدها پرتوهای فرابنفش موجب تشکیل گونه های فعال اکسیژن در پوست می گردد که هیدروژن پروکسید یکی از آنها است. پروکسیدها موجب تخریب لیپید، پروتئین و DNA در پوست می شوند. پروکسی شدن لیپیدهای غشاء پوست باعث تغییر سیالیت و قدرت مخابره ای آنها و نتیجتاً تغییرات التهابی ، پیری زودرس پوست و رشد نامتقارن سلولها می گردد.