احسانحُسنانی
مدرس مراقبت از پوست
برای دریافت آموزش های رایگان، کلمه هدایا را با واتسپ به شماره 09017562749 بفرستید.
برای اطلاع از سرفصلهای پکیج آموزشی مراقبت از پوست و مو، کلمه پکیج را با واتسپ به شماره 09101971690 بفرستید.
شماره های درج شده فقط برای دریافت آموزش های رایگان و اطلاع در مورد پکیج های آموزشی و وبینارها است.
در حال حاضر فرصت پاسخگویی به سوالات وجود ندارد.
چکیده: معادل انگلیسی کلمه یا واژه کورنئوسیت، Corneocyte می باشد.
کورنئوسیت چیست؟
کورنئوسیت = Corneocyte
corneocyte = کورنئوسیت، سلول های مرده لایه شاخی
corneocytes = کورنئوسیت ها
corneocytes1 = کورنئوسیت ها
corneocyte flakes = پوسته های کورنئوسیت
corneocyte cohesion = چسبندگی کورنئوسیت ها
cluster of corneocytes = خوشه هایی از سلول های کورنئوسیت
nucleus free corneocytes = کورنئوسیت های بدون هسته سلولی
corneocytes, terminally differentiated keratinocytes = کورنئوسیت ها، کورنئوسایت ها، کراتینوسیت های تمایز یافته از بخش انتهایی
کورنئوسیت ها = Corneocytes
corneocytes = کورنئوسیت ها
corneocytes1 = کورنئوسیت ها
cluster of corneocytes = خوشه هایی از سلول های کورنئوسیت
nucleus free corneocytes = کورنئوسیت های بدون هسته سلولی
corneocytes, terminally differentiated keratinocytes = کورنئوسیت ها، کورنئوسایت ها، کراتینوسیت های تمایز یافته از بخش انتهایی
پوسته های کورنئوسیت = Corneocyte Flakes
corneocyte flakes = پوسته های کورنئوسیت
corneocytes
کورنئوسیت ها
corneocytes1
کورنئوسیت ها
Corneocyte Flakes
واژه «کورنئوسیت» در مقالات سایت احسان حسنانی
نفوذ به پوست - قسمت اول کاهش اندازه ذرات
پوست انسان سد نفوذ ناپذیری است که مواد به آسانی به داخل آن نفوذ نمی کند. به همین دلیل باید راه هایی پیدا کرد که بتوانیم مواد موثره و ترکیبات دارویی را به داخل پوست وارد کنیم. یکی از این راه ها که ساده ترین آن ها هم هست، این است که سایز آنها را کاهش دهیم. مثلا کلاژن و الاستین مولکول های بزرگی هستند و به راحتی به پوست نفوذ نمی کنند. آنها از جنس پروتئین هستند. ولی اگر پروتئین را کوچک کنیم به پپتیدها واسیدهای آمینه تبدیل می شوند. پپتیدها و اسیدهای آمینه راحت تر به داخل پوست نفوذ میکنند. یا مثلا هیالورونیک اسید یک مولکول پلیمری است و از تعداد زیادی واحد همشکل تشکیل شده است. کوچک کردن سایز هیالورونیک اسید می تواند به افزایش نفوذ آن کمک کند.
هیالورونیک اسید درست است که جایگاه اصلی اش در لایه میانی پوست است ولی یک هیالورونیک اسید هم در لایه شاخی پوست داریم یعنی فوقانی ترین لایه پوست کجا؟ داخل سلول های کورنئوسیت (Corneocyte). در مورد سلول های کورنئوسیت الان به شما بیشتر توضیح می دهم تا متوجه بشوید.
در این لایه ها ما به لایه شاخی کار داریم یعنی این بالا بالایی. میزنم این طرف تا شما لایه شاخی را بهتر ببینید. لایه شاخی خودش یک ساختاری شبیه دیوار آجری دارد. یک دیوار آجری که آجرهای این دیوار کورنئوسیت ها هستند. ملات سیمانی این دیوار چیست؟ ترکیباتی که در کل به آن لیپید می گوییم. کورنئوسیت ها پس در واقع سلول های لایه شاخی هستند. در داخل این کورنئوسیت ها یک استخرهایی وجود دارد که مواد جاذب الرطوبه آن جا قرار گرفته اند و رطوبت آب را جذب می کنند. جلوتر من به شما شکلش را نشان می دهم.
پوست انسان سد نفوذ ناپذیری است که مواد به آسانی به داخل آن نفوذ نمی کند. به همین دلیل باید راه هایی پیدا کرد که بتوانیم مواد موثره و ترکیبات دارویی را به داخل پوست وارد کنیم. یکی از این راه ها لایه برداری است. همانطور که می دانیم لایه فوقانی پوست، خود از لایه های مختلفی تشکیل شده که فوقانی ترین آن، سلولهای مرده لایه شاخی می باشد. روش های مختلفی برای حذف این سلولها وجود دارد. لایه بردارهای شیمیایی، فیزیکی و آنزیمی به این منظوراستفاده می شوند. اسیدهای آلفاهیدروکسی و بتاهیدروکسی با حذف پیوندهای پروتئینی بین سلولهای لایه شاخی که به آنها کورنئودسموزوم ها می گوییم به ریزش سلولهای لایه شاخی کمک می کنند و ضخامت لایه شاخی را کاهش می دهند.
کمی پایین تر برویم یک پیوند دیگری وجود دارد از جنس پروتئین. یعنی علاوه بر آن پیوندی که از جنس چربی و لیپید بود یک پیوندی هم داریم از جنس پروتئین. حالا اسم علمی این ها کورنئودسموزوم (Corneodesmosomes) است که سلول های لایه شاخی را که اسمشان کورنئوسیت (Corneocyte) است به هم دیگر نگه می دارند.
فوقانی ترین لایه اپیدرم لایه شاخی نام دارد. سلولهای لایه شاخی اپیدرم را کورنئوسیت می نامند.
فوقانی ترین لایه اپیدرملایه شاخی نام دارد.
سلولهای لایه شاخیاپیدرم را کورنئوسیت (corneocyte) می نامند.
کورنئوسیت ها مرده و فاقد حیاتند. اما نقش بسیار با اهمیتی دارند. ساختار لایه شاخی شبیه یک دیوار آجری است. دیواری که آجرهایش را
corneocyte
ها و ملات سیمانی آن را مایعات بین سلولی تشکیل می دهند.
اسیدهای آلفاهیدروکسی و بتاهیدروکسی تغییراتی در لایه شاخی و لایه دانه دار اپیدرم ایجاد می کنند که باعث کاهش چسبندگی کورنئوسیت ها در نتیجه افزایش سرعت ریزش پوست می شود.
اکسفولیانت ها یا مواد لایه بردار حاوی اسیدهای هیدروکسی هستند که در اپیدرم و درم تغییر ایجاد می کنند. تغییراتی که در اپیدرم ایجاد می شود سریع است و در محل تقاطع لایه شاخی و لایه دانه دار ایجاد می شود. این تغییرات شامل کاهش ضخامت لایه شاخی به علت کاهش چسبندگی کورنئوسیت ها می باشد. تغییرات درم با تأخیر ایجاد می شود و شامل افزایش سنتز گلایکوزآمینوگلایکن ها است. اسیدهای آلفا هیدروکسی (گلیکولیک اسید، لاکتیک اسید و مالیک اسید) که از اپیدرم به درم نفوذ می کنند، از ترکیباتی هستند که روی بخش میانی پوست نیز تغییر ایجاد می کنند.
آسیدهای آلفا و بتاهیدروکسی به شکل گسترده ای برای درمان مشکلات مختلف پوستی از جمله کاهش چروک ها در صنایع آرایشی بهداشتی کاربرد دارند.
مکانیسم دقیق عملکرد این مواد شناخته شده نیست، ولی بررسی ها نشان می دهد این ترکیبات چسبندگی بین کورنئوسیت ها را کاهش می دهند و به همین علت اثرات لایه بردار خود را اعمال می کنند.
اسیدهای آلفا هیدروکسی دسته ای از اسیدهای کربوکسیلیک هستند که روی اتم کربن آلفای آنها، یک گروه هیدروکسیل نشسته است. کربن آلفا به اتم کربن مجاور با گروه کربوکسیل گفته می شود.
(گلیکولیک اسید)
این ترکیبات
(AHA ها)
به دو دسته طبیعی و سنتزی تقسیم بندی می شوند.
گلایکولیک اسید، رایج ترین و پرمصرف ترین اسید آلفا هیدروکسی است. مولکول کوچکی دارد و از قدرت جذب بالایی برخوردار است.
اسید لاکتیک نسبت به اسید گلایکولیک اسید ضعیف تری بوده، مولکول بزرگتری است، سرعت جذب کمتری دارد، در افراد حساس بهتر تحمل می شود.
اسیدهای مالیک، سیتریک و تارتاریک مصرف پزشکی ندارند زیرا بسیار ضعیف و ملایم هستند.
آلفا هیدروکسی اسیدها چگونه عمل می کنند؟
این مواد با کاهش چسبندگی و ایجاد گسستگی در بین سلول های کورنئوسیت در لایه گرانولار اپیدرم ایجاد پوسته ریزی می کنند.
دیفنس اسکالپ از بید کانادایی یا علف آتش به دست آمده که مولکول زیست فعال آن یک ماده پلی فنولی می باشد.
مکانیزم عملکرد دیفنس اسکالپ:
دیفنس اسکالپ با مهار آنزیم پنج آلفا ردوکتاز علاوه بر متعادل سازی میزان تولید و ترشح چربی طبیعی پوست (سبوم) با افزایش سنتز اینوولوکرین ، چسبندگی کورنئوسیت ها را افزایش می دهد. از آنجا که مالاسزیا برای رشد و تکثیر به لیپیدها و اسیدهای چرب احتیاج دارد و مجبور است از سبوم پوست سر به عنوان غذا استفاده کند، مهار آنزیم پنج آلفا ردوکتاز توسط دیفنس اسکالپ موجب کاهش تولید سبوم شده و به این ترتیب رشد این میکروارگانیسم ها را مهار می نماید.
فاکتور مرطوب کننده طبیعی در محصولات آرایشی بهداشتی
از هیدرولیز پروتئین فیلاگرین در پوست ترکیباتی مثل هیالورونیک اسید و گلیسیرین تشکیل می شود که عوامل مرطوب کننده طبیعی پوست هستند. فرم سنتز شده این مواد در صنایع آرایشی بهداشتی به عنوان مرطوب کننده استفاده می شوند.
مهم ترین عامل در نگهداری آب پوست و جلوگیری از تبخیر آن مربوط به عوامل مرطوب کننده طبیعی پوست یا NMF است که در داخل سلول های طبقه شاخی قرار گرفته است. این مواد حدود 30-20 درصد وزن خشک کورنئوسیت ها را تشکیل می دهند. بسیاری از این مواد از هیدرولیز فیلاگرین (filaggrine) بدست می اید. این پروتئین غنی از اسیدهای آمینه هیستیدین و گلوتامین است که در هیالوکراتین یافت می شود. فیلاگرین در لایه های پایینی اپیدرم نقش ساختمانی دارد ولی در لایه شاخی به آمینواسیدهای جاذب الرطوبه و با توان اتصال به آب بالا می شکند. از جمله این اسیدهای آمینه می توان به هیستیدین، گلوتامین و آرژینین اشاره نمود
استفاده تبلیغاتی از عوامل مرطوب کننده طبیعی
این ها موادی هستند که به طور طبیعی در داخل پوست قرار دارند. موادی مثل اوره، اسید لاکتیک و فسفولیپیدها. این مواد بهانه خوبی برای تبلیغ برخی شرکت های تولیدکننده مواد آرایشی شده است. اوره در لایه شاخی پوست وجود دارد و اسیدلاکتیک باعث نرم شدن لایه شاخی پوست می شود. وقتی چربی های پوست کم می شود، عمل سدی لایه شاخی مختل می شود و رطوبت پوست از دست می رود. گفته می شود که فسفولیپیدها باعث نفوذ ترکیبات مرطوب کننده به پوست شده و رطوبت پوست را نگه می دارند.
زروسیس در اثر کاهش محتوای آب لایه شاخی که به پوسته ریزی بیش از حد کورنئوسیت ها منجر می شود، به وجود می آید. پوست نرمال حاوی 10 درصد آب در لایه شاخی می باشد. در اثر مواجهه با محیط های خشک آب پوست تبخیر می شود. در نتیجه آب تبخیر شده باید از بخش های پایینی اپیدرم یا درم تأمین شود. پوستی که دچار زروتیک شده، نه تنها محتوای آب پایینی دارد، بلکه در آن لایه شاخی شکل نامنظمی ندارد.
گلیسیرین یک ترکیب قند الکلی با سه گروه هیدروکسیل و سه اتم کربن است. گلیسیرین یک رطوبت رسان معروف بوده و در لایه شاخی پوست به خوبی نفود می کند. گلیسیرین همچنین یکی از فاکتورهای مرطوب کننده طبیعی پوست است که از تجزیه فیلاگرین به طور طبیعی در پوست تشکیل می شود.
گلیسرین می تواند بدون افزایش محتوای آب پوست سبب نرمی پوست گردد.
گلیسرین در فرآورده های موضعی، در مقادیر مناسب به پوست نفوذ می کند و سبب افزایش پیوستگی چربی های بین سلولی نیز می شود، که این امر سبب ارتقاء عملکرد طبیعی این بخش از لایه شاخی می گردد. همچنین نشان داده شده است که این ماده سبب بهبود روند تولید لایه های جدید کورنئوسیت ها می گردد که به برطرف شدن علائم خشکی پوست می شود. این ویژگی ها سبب شده است تا گلیسرین به عنوان هومکتانت مرجع شناخته شود.
واژه «کورنئوسیت» در منابع و ترجمه های احسان حسنانی
لایه شاخی سالم اپیدرم. در این تصویر عوامل مرطوب کننده طبیعی یا NMF ها به صورت دانه های آبی نشان داده شده است. کورنئودسموزوم ها، ارتباط دهنده سلول ها می باشند که با خط های آبی نشان داده شده. کورنئوسیت ها سلول های اصلی لایه اپیدرم هستند. روی کورنئوسیت ها یک لایه لیپیدی cornify شده قرار دارد. لیپیدهای بین سلولی با رنگ سفید نشان داده شده است.
لایه شاخی، بیرونی ترین لایه اپیدرم بوده و شامل سلول های مرده، کورنئوسیت ها بوده که بدون هسته و اندامک می باشد. پوسته ریزی از سطح لایه شاخی صورت می گیرد و موجب تعادل در ساخت کراتینوسیت در لایه زایا می شود.
امولینت ها مثل occlusive یک لایه پوشاننده روی پوست تشکیل میدهد تا از تبخیر نامحسوس آب از سطح پوست جلوگیری کند. امولینت ها با محدود کردن فاصله ی بین کورنئوسیت ها (سلول های مرده پوست ) و جبران لیپید های از دست رفته پوست، از خشکی پوست جلوگیری میکنند و موجب نرمی پوست زبر شده میشوند.
تفاوت کراتینوسیت با کورنئوسیت آن است که کراتینوسیت زنده بوده و دارای هسته سلولی و سیتوپلاسم است. وقتی کراتینوسیت آب و هسته خود را از دست می دهد و از وضعیت زنده به وضعیت مرده تبدیل می شود به آن کورنئوسیت می گویند. بخش زنده لایه اپیدرم عبارتست از: لایه های بازال، دانه دار و خاردار و بخش مرده اپیدرم همان لایه شاخی است.
مطلب فوق را در شبکه های اجتماعی زیر با دوستانتان به اشتراک بگذارید