تمایز سلولی چیست؟

اپیدرم یا همان لایه روپوست، خود از لایه های مختلف سلولی تشکیل شده است. سلول های هر یک از این لایه ها، خود زمانی از جنس لایه های زیرین بوده اند که به مرور زمان تغییر شکل داده و به لایه رویی تبدیل شده اند. به این عمل تمایز سلولی گفته می شود. سلول های اپیدرم درمدت ۲۸ روز تمایز می یابند و خود را از زیرین ترین لایه (بازال) به رویین ترین لایه (شاخی) می رسانند و سرانجام پوسته شده و ریزش می کنند. تغییر ساختارهای متوالی ایجاد شده در فرایند تمایز سلولی، زیر میکروسکوپ قابل مشاهده هستند. این تغییر ساختارها با تغییرات متابولیکی همراه می باشند. مثلا سلول های لایه دانه دار وقتی می خواهند به لایه شاخی تبدیل شوند، اندامک های سیتوپلاسمی شان ناپدید شده و گرانول های کراتوهیالین آنها پراکنده می شوند.

شاخص های تمایز سلولی

ملکولهای ویژه ای می توانند به عنوان شاخص تمایز سلولی در نظر گرفته شوند. به آن معنا که وجودشان نشان دهنده وقوع فرایند تمایز سلولی است. لوریکرین و فیلاگرین دو نمونه از این ملکولها می باشند. به عنوان مثال، کمپانی لوکاس مایر برای اینکه اثبات کند لانابلو همانند رتینول بر فرایند تمایز سلولی موثر است و خاصیت شبه رتینوئیدی دارد، تاثیر آن را بر تظاهر شاخص های تمایز (مولکول های لوریکرین و فیلاگرین) بررسی نمود.