مزمن = chronic

  یکی از ایزوفلاون های اصلی موجود در شبدر قرمز بایوکانین A است. بایوکانینA یکی از بازدارنده های موثر -آلفا ردوکتاز نوع I و II به شمار می آید. تحقیقات نشان داده اند که بایوکانین A التهابات مزمن را تعدیل می نماید. همچنین نشان داده شده است که ایزوفلاون های شبدر قرمز می توانند به عنوان یک آنتی اکسیدان قوی عمل نموده آسیبهای پوستی ناشی از رادیکالهای آزاد را محدود نمایند.

  بلفاریت یا پلک آماس نوعی بیماری التهابی است که پلک ها را درگیر می کند. معمولاً آن بخشی از پلک که مژه از آن رشد می کند ملتهب می شود. بلفاریت موقعی ایجاد می شود که غده چربی کوچکی که در پایه مژه ها قرار دارد درست کار نکند. در اثر این عارضه، پلک ها ملتهب شده و دچار خارش و سوزش می شوند. بیماری های متعددی می توانند موجب بروز این عارضه شوند. ممکن است بر اثر یک عفونت خفیف میکروبی یا بیماری پوستی منتشر، ایجاد شود. بلفاریت معمولاً مزمن است و درمان سختی دارد. بلفاریت ناراحت کننده است و زیبایی فرد را تحت تاثیر قرار می دهد اما معمولاً آسیب دائمی به دید چشم ها نمی زند. علائم بلفاریت خارش، سوزش، اشک ریزش، احساس جسم خارجی، پوسته پوسته شدن (روی مژه ها و در گوشه چشم یا روی پلک)، خشکی و قرمزی لبه های پلک. درمان بلفاریت در صورت بروز هر یک از علائم فوق برای درمان به چشم پزشک مراجعه نماید.

 آکنه همچنين بيماري شايع، مزمن و التهابي واحد پيلوسباسه تعريف شده است.

 برخي آکنه را بيماري نمي دانند بلکه آن را يک پروسه خود کنترل شونده مي دانند. در برخي منابع هم به عنوان بيماري معرفي شده است اما يک بيماري مزمن به آن معنا که درمان شونده نيست، curable نيست و بلکه کنترل شونده است. از آن جا که آکنه درمان کيور (cure) يا ريشه کن کننده ندارد گاهي به آن پروسه به جاي بيماري گفته مي شود.

  آكنه وولگاريس 85 درصد نوجوانان و 10 درصد افراد بالغ را تحت تأثير قرار داده و از آن بعنوان يك بيماري مزمن پيچيده مرتبط با باكتري پروپيوني آكنه ياد مي شود.

 برخی هم آن را یک بیماری مزمن درمان نشونده می دانند که درمان cure ندارد و باید کنترل شود.

 • آکنه بیماری رایج، مزمن و عود کننده پوست است که از نظر میزان التهاب درجات مختلفی دارد و ممکن است نیاز به درمان طولانی مدت داشته باشد. (گلنیک 2015)

 • اختلال مزمن و مولتی فاکتوریال واحد پیلوسباسه

 با افزایش سن، تعداد فولیکولهای پوست سر و اندازه آنها کاهش یافته، محور مو نازکتر شده و نتیجتاً ریزش مو افزایش می یابد. - عوامل هورمونی تحقیقات نشان داده است که ریزش موی اندروژنتیک به هورمونهای مردانه (آندروژن ها ) خصوصا تستوسترون و هورمون وابسته به آن یعنی دی هیدروتستوسترون در ارتباط است. دی هیدروتستوسترون در اثر عمل آنزیم 5α-reductase بر تستوسترون تشکیل می شود. دی هیدروتستوسترون با کاهش طول فاز رشد چرخه مو (آناژن) و افزایش طول فاز استراحت (تلوژن) باعث کوچک سازی فولیکول ها و تدریجا ساخت موهای نازکتر و کوتاهتر می شود. نهایتاً این موها به طور کامل محو می شوند. تحقیقات همچنین نشان داده است که مقدار هورمونهای تستوسترون در بدن افراد طاس طبیعی بوده و فرقی با بقیه ندارد. اما مقدار آنزیم 5α-reductase ، هورمون DHT و رسپتورهای آندروژن در بدن این افراد بیشتر است. فعالیت آنزیم 5α-reductase در آقایان، در مناطقی از بدن که دچار ریزش مو شده است شدیدتر است. - درمال پاپیلا درمال پاپیلا از گروه بسیار فعالی از سلولها (عمدتاً فیبروبلاست ها) تشکیل شده که قادرند فولیکول را از اپیدرم بسط داده و عمل ساخت تارهای مو را انجام دهند. درمال پاپیلا تولید فولیکول مو را هدایت و مدیریت می کند و این قابلیت را در سرتاسر چرخه مو حفظ می کند. هر چه درمال پاپیلا بزرگتر و سالمتر باشد، سلول های بیشتری تولید می کند. نتیجتاً موهای ضخیمتری توسط فولیکولها ساخته می شود. اندزه فولیکول مو به حجم درمال پاپیلا بستگی دارد. حجم درمال پاپیلا نیز به تعداد سلول های تشکیل دهنده اش و حجم ماتریس برون سلولی بستگی دارد. مورفولوژی و الگوی رشد سلول های درمال پاپیلا مشابه مورفولوژی و الگوی رشد فیبروبلاست های پوستی است. سلول های درمال پاپیلا مقادیر قابل توجهی از پروتئینهای ماتریس را که با پروتئینهای ماتریس برون سلولی مثل فیبرونکتین و کلاژن های نوع 1و 3 مشابهت دارند تولید می کنند. کاهش اندازه سلول های ماتریس پیاز مو و درمال پاپیلای آن با ریزش موی اندروژنتیک در ارتباط است. اگر ECM بخوبی نوسازی نشود، مو به تدریج استحکام خود را از دست داده، اندازه فولیکول کوچکتر شده، مو نازک شده و می ریزد. - التهاب پوست سر التهاب مزمن فولیکول مو یکی از عوامل شناخته شده ریزش موی اندروژنتیک است. ریز التهابات فولیکولی نیز نقشی تکمیلی در این زمینه ایفا می کنند. واژه «ریزالتهاب» به این جهت پیشنهاد شده است که فرایند التهاب در ریزش موی اندروژنتیک بر خلاف «التهابات کلاسیک» یک پروسه آهسته، ظریف ، بدون درد و فاقد انرژی است. گرما، اصطکاک، پرتوهای فرابنفش و میکروارگانیسمهای طبیعی پوست از عوامل ایجاد کننده التهاب پوست سر می باشند.

 شوره را می توان به دو نوع خشک و چرب تقسیم بندی کرد. در شوره خشک ، کراتینیزه شده بیش از حد اتفاق می افتد و لایه های کراتین به شکل غیر طبیعی کنده می شوند و ریزش می کند. درشوره چرب، لیپیدهای پوست به صورت غیر طبیعی تولید می شوند. در شوره های شدید، لیپیدها توسط میکروارگانیزم های پوست سر تجزیه می شوند و محصولات ناشی از تجزیه لیپیدها موجب خارش پوست سر و التهاب می شود و حتی می تواند ایجاد نوعی بیماری پوستی به نام pityriasis و یا ریزش مو در اثر پیتی رایسیس مزمن شود.

 مزمن است و به صورت دوره ای شعله ور می شود.

 پوستی که به شکل مزمن دچار خارش و پوسته پوسته است

  التهاب پاسخ بیولوژیکی بافت مویرگی بدن نسبت به تحریکات در اثر مواد محرک و پاتوژن ها. التهاب یک واکنش دفاعی بدن است که برای از بین بردن علت جراحت های سلول، سلول های مرده و بافت های آسیب دیده ایجاد می شود. علائم التهاب عبارتند از: درد، احساس داغی، قرمزی پوست، ورم و... اگر واکنش های التهابی اتفاق نیفتد، بافت های بدن در اثر عوامل محرک مثل باکتری ها از بین می رود. از طرفی التهابات مزمن به بیماری هایی مثل تب یونجه، تصلب شرایین و حتی سرطان می انجامد. اثر التهاب فولیکول مو بر ریزش مو التهاب مزمن فولیکول مو یکی از عوامل شناخته شده ریزش موی اندروژنتیک است. ریز التهابات فولیکولی نیز نقشی تکمیلی در این زمینه ایفا می کنند. واژه «ریزالتهاب» به این جهت پیشنهاد شده است که فرایند التهاب در ریزش موی اندروژنتیک بر خلاف «التهابات کلاسیک» یک پروسه آهسته، ظریف ، بدون درد و فاقد انرژی است. گرما، اصطکاک، پرتوهای فرابنفش و میکروارگانیسمهای طبیعی پوست از عوامل ایجاد کننده التهاب پوست سر می باشند.

 در صورت عدم رسیدگی مناسب، خشکی پوست ممکن است به یک مساله مزمن تبدیل شده و مشکلاتی مثل ضخیم شدن پوست، قاچ خوردن پوست و خونریزی از سطح پوست رخ دهد. این عوامل می توانند خطر عفونت های پوستی را افزایش دهند.

 - تابش مزمن نور آفتاب سبب تخریب رگ های ظریف و بافت های محافظ پوست می گردد. شکننده شدن جدار این رگ ها، امکان تخریب و خونریزی در ناحیه پوست را فراهم می آورد.

 - نور آفتاب در درازمدت سبب خشکی پوست به شکل مزمن می گردد؛ که همین امر سلامت و کیفیت پوست را تحت تأثیر قرار می دهد.

 3. عبارت Water resistant یا مقاوم در برابر آب روی برچسب محصول باید درج شده باشد. به محصولاتی که 40 تا 80 دقیقه زیر آب اثرشان را از دست ندهند، مقاوم در برابر آب می گویند. توجه داشته باشید که ضدآفتاب ها دیگر نمی توانند عبارت ضد آب را درج کنند. آیا کودکان هم باید کرم ضدآفتاب بزنند؟ البته. اتفاقاً کودکان از بزرگسالان بیشتر مستعد آسیب در برابر آفتاب هستند. آسیب هایی که قبل از هجده سالگی به پوست وارد می آیند، مزمن هستند. در چند سال اول زندگی، بهتر است با پوشانیدن لباس، کودک را در برابر آفتاب، محافظت کنیم. در سنین بالاتر، فرآورده های ضدآفتاب مخصوص کودکان که معمولاً ویسکوزیته کمتر (قوام شل تری) از ضدآفتاب های معمولی دارند استفاده شود. آیا ضدآفتاب در زمستان هم ضرورت دارد؟ بله. حتی در زمستان و در هوای ابری، نیاز به استفاده از فراورده ضدآفتاب می باشد. زیرا پرتوهای فرابنفش خورشید در زمستان هم وجود دارند و از ابرها هم عبور می کنند. البته میزان اشعه مضر خورشید در زمستان، به مراتب کمتر از تابستان است. آیا ضدآفتاب های با SPF خیلی بالا ضرر دارند؟ هرچه SPF یک فراورده ضدآفتاب بالا رود، احتمال بروز حساسیت پوستی بیشتر می شود. از طرفی انسان با خیال اینکه فراورده ضدآفتاب قوی استفاده نموده، با خیال آسوده تری در آفتاب قرار می گیرد و پرتوهای بیشتری دریافت می کند. به همین علت می توان گفت که استفاده از SPF های بالا تا حدودی مضر است. بهتر است استفاده از ضدآفتاب های با SPF بالای 50، با مشورت پزشک انجام شود. آیا ضدآفتابهای کرم پودری باعث لک می شوند؟ یکی از سوالات رایجی که در مورد ضدآفتاب ها پرسیده می شود این است که آیا ضدآفتاب های کرم پودری که حاوی رنگدانه هستند باعث ایجاد لک روی صورت می شوند. یا خیر