داستان دباغی که به بازار عطاران رفت

شاید داستان مولانا را شنیده باشید که مردی دباغ وارد بازار عطاران شد. دباغ به کسی می گفتند که پوست حیوانات را از بدنشان جدا می کرد و با آن چرم می ساخت. بر خلاف عطارها که همیشه با بوی عطر و گلاب سر و کارداشتند، دباغ ها از صبح تا شب مجبور بودند تا کمر در داخل مدفوع حیوانات (حَدَث) فرو بروند و امرار معاش کنند:
تا میان اندر حَدَث، او تا به شب غرق دباغی‌ست او روزی‌طلب
به همین دلیل تا پایش را به بازار عطر فروش ها گذاشت با بوییدن عطر و گلاب از هوش رفت!

عطاران برای اینکه او را به هوش بیاورند به صورتش گلاب می پاشیدند، غافل از اینکه بنده خدا از بوی گلاب به این روز افتاده و از هوش رفته است.
او نمی دانست که اندر مرتعه از گلاب آمد وِ را آن واقعه
خبر به گوش خانواده اش رسید. برادر این مرد دباغ که مردی دانا بود، می دانست مشکل او چیست کمی مدفوع سگ در آستینش پنهان کرد، خودش را از میان جمعیت به او رساند. سر برادر را گرفت و بغل کرد و وانمود کرد که دارد چیزی در گوشش می گوید. سپس بدون اینکه کسی ببیند، کمی از این ماده بد بو (سرگین سگ) را نزدیک بینی اش آورد و او را به هوش آورد.
سر به گوشش برد همچون رازگو پس نهاد آن چیز، بر بینی او
یک ساعت نشده، مرد دباغ شروع کرد به جنبیدن و به هوش آمد. همه فکر کردند جادویی در کار بوده اما در آن زمان کسی متوجه نبود که این بنده خدا، به بوی بد عادت داشته و دوای دردش هم همین بوی بد بوده است.

1- گلاب = Rosewater

2- بد بو = Odoriferous بد بو

مطلب فوق را در شبکه های اجتماعی زیر با دوستانتان به اشتراک بگذارید