حامل = vehicle

vehicle = حامل

carrier oil = روغن حامل

carrying liquids = مایعات حامل 

post-pregnancy = بعد از حاملگی

 با استفاده از سیستم های حمل و نقل مولکولی و حامل های فسفولیپیدی که در فاز آبی فرمولاسیون شبکه های لاملار تشکیل می دهند می توان از فیتو اسفینگوزین ها در فرمولاسیون های آرایشی بهداشتی استفاده نمود. ترکیب درصد لیپیدهای تشکیل دهنده این محصول شباهت به پوست داشته (بیومیمتیک ) و تمام عناصر مورد نیاز برای افزایش عملکرد سدی پوست و افزایش زیبایی پوست را دارد. فیتواسفینگوزین به صورت دولایه های فسفولیپیدی پایدارشده و قابلیت انحلال بالایی در آب دارد.

 دی هیدروکسی استون را معمولا در امولسیون های روغن در آب فرموله می کنند. روغن و موم می تواند رنگ را کاهش دهد. استفاده از سیلیکون در فرمولاسیون می تواند قابلیت پخش روغن را به محصول بدهد و به این ترتیب از لکه شدن یا رگه شدن در اثر استفاده روی پوست جلوگیری می شود. به حداقل رساندن اندازه ذرات میسل در امولسیون انتخاب شده، پخش یکنواخت روی سطح پوست را بهبود می بخشد. با توجه به شیمی دی هیدروکسی استون، فرمولاسیون برنزه کننده باید در pH اسیدی بین 4 تا 5 بافر شده و در پروسه ساخت، DHA حرارت نبینند و در دمای زیر 40 درجه سانتی گراد به فرمولاسیون اضافه شود. موارد ناسازگاری دی هیدروکسی استون می تواند با ترکیبات نیتروژن دار و اکسیژن دار واکنش دهد. بنابراین کلاژن، مشتقات اوره، اسیدهای آمینه و پروتئین ها می توانند با DHA واکنش دهند. به همین علت از این ترکیبات نباید در فرمولاسیون حاوی دی هیدروکسی استون استفاده شود. همانند بسیاری از محصولات آرایشی بهداشتی، زیبایی محصول بستگی زیادی به حامل های فرمولاسیون دارد. محصولات را می توان با اضافه کردن امولینت ها و هومکتانت ها به فرمولاسیون مناسب پوست خشک تبدیل کرد. محصولاتی که به فرم ژل یا حامل های الکلی فرموله شده باشند برای پوست های چرب مناسب ترند. مکانیزم عملکرد دی هیدروکسی استون محل اثرگذاری دی هیدروکسی استون، لایه شاخی پوست است. به همین علت در صورتی که نوارچسبی روی پوست چسبانده شده و به سرعت کنده شود، رنگ ناشی از DHA زدوده خواهد شد. با مالش دادن مکانیکی نیز می توان این رنگ را از پوست زدود. جایی که لایه شاخی ضخیم تر است، لکه شدن عمیق تر اتفاق می افتد و در نواحی که لایه شاخی نازک است یا اصلا وجود ندارد، برنزه شدن اتفاق نمی افتد. دی هیدروکسی استون را می توان به عنوان جایگزین دنسیل کلراید برای اندازه گیری میزان تبادلات سلولی در لایه شاخی استفاده نمود. پس از مالیدن محلول موضعی حاوی دی هیدروکسی استون که می تواند به فرم لوسیون باشد، تغییر رنگ می تواند بعد از یک ساعت مشاهده شود. این تغییر رنگ می تواند تحت نور wood که به آن نور سیاه نیز می گویند ظرف مدت 20 دقیقه مشاهده شود. بیشترین مقدار تیرگی بعد از 8 تا 24 ساعت اتفاق می افتد. فرد می تواند هر چند ساعت یک بار مصرف را تکرار کند تا به نتیجه دلخواه برسد. رنگ ایجاد شده بعد از یک بار استفاده بین 5 تا 7 روز دوام دارد. بسته به آناتومی موضع استفاده شده همان رنگ می تواند با استفاده هر یک تا چهار روز یک بار به صورت دائم باقی بماند. روی صورت، مقدار کمتری از محصول باید مالیده شود اما دفعات مالیدن باید بیشتر باشد تا رنگ دلخواه باقی بماند. عمق رنگ بسته به ضخامت و تراکم لایه شاخی متفاوت است. کف دست و کف پا به شکل عمقی تر تیره می شوند. به همین دلیل توصیه می شود که پس از استفاده، دست ها شسته شود تا رنگ باقی نماند. مو و ناخن هم رنگی می شوند، اما غشاء مخاطی که لایه شاخی و لایه کراتینی ندارد، رنگی نمی شود. پوست های زبرتر و هایپرکراتوتیک روی زانوها، آرنج‌ها، قوزک پا به شکل غیریکنواخت تری رنگی می شوند. همچنین رنگ پوست در این نواحی بیشتر باقی می ماند.

 کاربرد سیکلومتیکون ها جایی که ماده حامل باید تبخیرشده و روی پوست نماند از سیکلومتیکون ها استفاده می شود. مثلا در ضدبوها (دئودورانت ها) و ضدعرق ها (آنتی پرسپرانت ها) از سیکلومتیکون به عنوان حامل استفاده می شود تا بعد از اینکه یک لایه از ماده موثره روی سطح پوست قرار گرفت، خودش تبخیر شود و احساس چسبندگی روی سطح پوست ایجاد نکند.

 تمایل به جذب انتخابی روی سطح پوست و مو یکی از ویژگی های مطلوب مواد مؤثره آرایشی بهداشتی است. فسفولیپیدها تمایل به جذب مواد مؤثره آرایشی بهداشتی روی پوست و مو را افزایش می دهند. مثلاً برای آنکه کافئین بتواند به عمق پوست نفوذ نموده و وارد آدیپوسایت ها شود، این ماده را با حامل های فسفولیپیدی غلاف پوشانی می کنند.

 نفوذ رنگدانه ها به بخش هایی از کوتیکول و کورتکس نفوذ رنگ های اسیدی به بخش هایی از کوتیکول و کورتکس و اتصال با مو از طریق پیوندهای یونی فرایندی است که در پروسه رنگ شدن مو با رنگ موهای نیمه دائمی اتفاق می افتد. حلال های حامل مثل بنزیل الکل می توانند نفوذ رنگ های با وزن مولکولی بالا را تسهیل کنند.

 - آیا مواد یا محصولات نهایی طوری ساخته شده اند که خواص فیزیکی، شیمیایی و یا بیولوژیکی آن ها مشابه زمانی باشد که آن مواد در مقیاس نانو هستند؟ نانوامولسیون ها و نانوپیگمان ها کاربرد نانوتکنولوژی در محصولات آرایشی بهداشتی، به نانوامولسیون ها و نانوپیگمان ها خلاصه می شود. نانوامولسیون ها محلول های پیش آماده از قطرات روغنی و آبی هستند که اندازه قطره ها در آن ها در حد نانو کوچک شده است. به این ترتیب می توان روغن های مفید را با حفظ شفافیت و سبکی در فرمولاسیون استفاده نمود. مواد آسیب پذیری مثل ویتامین ها را با استفاده از حامل های لیپوزومی و نانوزومی می توان در فرمولاسیون های بهداشتی آرایشی استفاده نمود تا به محض تماس با پوست در هنگام استفاده، رها شده و اثربخشی خود را اعمال کنند. بر خلاف آنچه تصور می شود، نانوامولسیون ها قادر به عبور از لایه سدی پوست نیستند.

 مرطوب کننده ها، محصولات مراقبت از مو، ضدآفتاب ها و محصولات آرایشی میکاپ از محصولاتی هستند که بنا به گزارشات در آن ها نانوتکنولوژی استفاده شده است. لیپوزوم ها و نانوزوم ها دو سیستم حامل برای رسانش در محصولات آرایشی بهداشتی هستند. تفاوت نانوزوم ها با لیپوزوم ها این است که قطر ذره ها در نانوزوم ها کمتر است. سازمان غذا و داروی آمریکا برای استفاده از نانومواد در محصولات آرایشی بهداشتی دستورالعمل ایمنی منتشر نموده است. شرکت های آرایشی بهداشتی که از نانوتکنولوژی استفاده کرده اند شرکت لورآل بیشرین پتنت را در زمینه نانوتکنولوژی به ثبت رسانده است. نانو کپسول های حاوی ویتامین A که در لایه های عمقی تر پوست نفوذ می کند و در سری محصولات ضد چروک با نام تجاری Revitalift استفاده شده اند. شرکت لاپراری در محصول اسکین خاویار خود برای مبارزه با لک و چروک پوست، محصولاتی بر پایه نانوتکنولوژی ارائه نموده است. محصولات برند Olay از شرکت پروکتل اند گمبل حاوی نانوامولسیون ها می باشد. برند کدلی دارای محصول ضدآفتاب و ضد پیری به نام وینوسان است که حاوی فیلترهای فرابنفش و آنتی اکسیدان های nanomized می باشد. برخی از محصولات آرایشی بهداشتی دارای مجوز کمیته نانو لورآل - کوبل دارو LA ROCHE POSAY Anthelios Dermo-Kids SPF 50+ Lotion Very High Protection Children's Sensitive Skin

 توسولین یک کمپلکس منحصر به فرد، برگرفته از مخمرها و قارچهای میکروسکوپی در شرایط کنترل شده، حاوی پلیمرهای سبک وزن گلوکز، مانوز و بتاگلوکان در حامل سدیم هیالورانات می باشد.

 نوع فرآورده ای که برای ارائه مواد ضدعرق استفاده می شود نه تنها بر عملکرد آن بلکه بر میزان مقبولیت فرآورده از سوی مصرف کننده نیز مؤثر می باشد. رایج ترین سیستم های مورد استفاده عبارتند از: افشانه ها (sprays) مهم ترین ویژگی اسپری ها، حذف استفاده از دست در کاربرد آن می باشد. محصولات افشانه ای گازدار بسیار رایج و پرکاربرد می باشند. قلم ها (sticks) استیک ها به صورت مواد جامد نرم طراحی می شوند که با مالیدن بر روی محل مورد نظر، لایه ای از آن ها در سطح پوست بر جای می ماند. در فرمولاسیون اغلب این قلم ها از سدیم استئارت به عنوان ژل کننده در حامل پروپیلن گلیکول یا الکل استفاده می شود؛ البته عوامل ضدمیکروبی، جاذب الرطوبه ها و مواد معطره نیز به آن اضافه می شود.. در فرمولاسیون اغلب قلم ها از استئاریل الکل به عنوان ماده ژل کننده استفاده می شود. از مواد نرم کننده نیز برای نرم تر نمودن بافت فرآورده و پخش شوندگی بهتر روی سطح پوست استفاده می شود؛ اگرچه در قلم های ویژه آقایان کمتر از این مواد استفاده می شود، زیرا نرمی کمتری مورد نیاز است. در بسیاری از این فرآورده ه از تالک و سیلیکا نیز استفاده می شود. سیلیکا یک ماده سوسپانسیون کننده مناسب است که به حفظ یکنواختی اجزاء، در فرمولاسیون کمک می کند. از جمله سایر اجزا معمولاً می توان به رنگ، تیتانیوم دی اکساید (به عنوان مات کننده) و آلانتوئین، اشاره نمود. در این فراورده ها علاوه بر آلومینیوم کلر هیدرات، از آلومینیوم زیرکونیوم کلر هیدرات ها نیز استفاده می شود. آنچه در این مواد دارای اهمیت است، اندازه ذره مورد استفاده می باشد و تمامی مواد فوق باید به صورت میکرونایز مورد استفاده قرار گیرند. رولان ها (roll-on) سیستم های رولان از جمله فرآورده های ضدعرق و یا بوبر می باشند، که محصول در یک مخزن قرار می گیرد و حرکت یک جسم کروی در بالای درپوش، سبب می گردد تا بخشی از فرآورده از مخزن برداشت و بر روی پوست مالیده شود. این محصولات به اشکال مختلف محلول آبی، الکلی، هیدروالکلی و سیلیکونی استفاده می شوند.

 محصولات با پایه آبی معمولاً امولسیون های روغن در آب می باشند که گسترش خوبی در سطح پوست دارند و همین امر به کارایی آن ها کمک می کند. در سیستم هایی که پایه الکلی یا هیدروالکلی دارند، فرآورده در مدت زمان کمتری در سطح پوست خشک می شود. در این فراورده ها از آلومینیوم کلر هیدرات محلول در الکل، آلومینیوم کلر هیدرکس پروپیلن گلیکول، آلومینیوم سزکوئی کلروهیدرات و آلومینیوم زیرکونیوم پنتاکلروهیدرات استفاده می شود. در صورت فرمولاسیون مناسب، می توان به یک محصول شفاف بدن آب دست یافت. در این فرآورده ها چون ماده موثره در حامل حل می شود، لذا اندازه ذره عامل تعیین کننده ای نمی باشد. از اواخر دهه 1970 انواعی از سوسپانسیون های رول-آن به بازار ارائه شدند که بر مبنای سوسپانسیون مواد موثره در سیلیکون فرار طراحی شده بودند. این محصولات دارای کاربرد خشک، بدون ایجاد حس چسبناکی و با کارآیی مناسب می باشند. در این فرآورده ها نیز اندازه ذره مواد موثره باید در ابعاد بسیار ریزی باشد.

 ماده حامل: برای رقیق کردن اسانس از حامل ها یا حلّال ها استفاده می شود. رایجترین نوع حلال در عطرسازی الکل است. همراه با این الکل مقداری آب به عنوان ناخالصی وجود دارد. الکل باعث می شود که اسانس به خوبی پخش شود و از رشد میکروبها جلوگیری می کند.

 مواد افزودنی: گاهی برای افزایش مرغوبیت عطرها، موادی به فرمولاسیون عطر اضافه می شود که نه در دسته بندی اسانس قرار می گیرد و نه ماده حامل است. به این ترکیبات افزودنی های عطر گفته می شود. آنتی اکسیدان ها و مواد رنگی که برای افزایش پایداری و برای جذابیت فیزیکی به عطرها اضافه می شوند دو نمونه از مواد افزودنی هستند.